امام صادق ع در باره آفرينش اين حيوان كوچك مى‌فرمايد:" خداوند به پشه مثال زده است با اينكه از نظر جسم بسيار كوچك است، ولى از نظر ساختمان همان دستگاه‌هايى را دارد كه بزرگترين حيوانات (خشكى) يعنى فيل دارا است و علاوه بر آن دو عضو ديگر (شاخكها و بالها) در پشه است كه فيل فاقد آن است" خداوند مى‌خواهد با اين مثال ظرافت آفرينش را براى مؤمنان بيان كند، تفكر در باره اين موجود ظاهرا ضعيف كه خدا آن را شبيه فيل آفريده است انسان را متوجه عظمت آفريدگار مى‌سازد.

مخصوصا خرطومش همانند خرطوم فيل، تو خالى است و با نيروى مخصوصى خون را به خود جذب مى‌كند، اين لوله ظريفترين سرنگهاى دنيا است و سوراخ درون آن فوق العاده باريك است.

خدا نيروى جذب و دفع و هضم و همچنين دست و پا و گوش مناسب به او داده بالهايى به او مرحمت كرده تا در طلب غذا پرواز كند، اين بالها آن چنان به سرعت بالا و پائين مى‌شود كه حركت آن با چشم قابل رؤيت نيست، اين حشره به قدرى حساس است كه به مجرد تكان خوردن چيزى احساس خطر مى‌كند و به سرعت خود را از منطقه خطر دور مى‌سازد و عجب اين است كه در عين ناتوانى بزرگترين حيوانات را عاجز مى‌كند.

امير مؤمنان على ع در نهج البلاغه بيان عجيبى در اين زمينه دارد:

" اگر همه موجودات زنده جهان ... جمع شوند و دست به دست هم بدهند هرگز توانايى بر ايجاد پشه‌اى ندارند، بلكه عقول آنها در راه يافتن به اسرار آفرينش اين حيوان متحير مى‌ماند، و نيروى‌هاشان ناتوان و خسته مى‌شود و پايان مى‌گيرد، و سرانجام پس از تلاش، شكست‌خورده، اعتراف مى‌نمايند كه در برابر آفرينش پشه‌اى درمانده‌اند و به عجز خود اقرار مى‌نمايند و حتى به ناتوانيشان از نابود ساختن آن" [1]

[1] نهج البلاغه خطبه 186.