مترى‌ [1] تقريبا تمام سنگهاى آسمانى را قبل از سقوط به سطح زمين مى‌سوزاند و نابود مى‌كند و تنها تعداد بسيار كمى مى‌توانند از آن عبور كرده و به عنوان يك زنگ خطر براى زمينيان به گوشه‌اى پرتاب شوند، و اين تعداد كم هرگز نتوانسته است آرامش را بر هم زند.

از جمله شواهدى كه نشان مى‌دهد يكى از معانى آسمان همين" جو زمين" است حديثى است كه از پيشواى بزرگ ما امام صادق ع در باره رنگ آسمان نقل شده است آنجا كه به مفضل مى‌فرمايد:

" اى مفضل در رنگ آسمان بينديش كه خدا آن را اينچنين آبى آفريده كه موافقترين رنگها براى چشم انسان است و حتى نظر كردن به آن ديده را تقويت مى‌كند" [2] امروز اين را همه مى‌دانيم كه رنگ آبى آسمان چيزى جز رنگ هواى متراكم شده اطراف زمين نيست، بنا بر اين منظور از آسمان در اين حديث همان جو زمين است.

در آيه 79 سوره نحل مى‌خوانيم‌ أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ:" آيا آنها به پرندگانى كه در دل آسمان تسخير شده‌اند نگاه نكردند"؟

در باره معانى ديگر آسمان ذيل آيه 29 همين سوره بحث مشروحترى مطالعه خواهيد فرمود.

بعد از آن به نعمت باران پرداخته مى‌گويد:" و از آسمان آبى نازل كرد" (وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً).

[1] در بسيارى از كتب ضخامت قشر هواى محيط به زمين را يكصد كيلومتر نوشته‌اند ولى ظاهرا منظورشان جايى است كه مولكولهاى هوا نسبتا به هم نزديك است، ولى دانش امروز ثابت كرده كه حتى در فاصله چند صد كيلومترى مولكولهاى هوا به صورت پراكنده و فوق العاده رقيق وجود دارد.

[2] توحيد مفضل.