و منافقان بيماردلانى هستند كه بر اثر سوء اعمالشان بر بيماريشان مى‌افزايد.

اما در آيات مورد بحث، بعد از اين مقايسه روشن، خط سعادت و نجات را كه پيوستن به گروه اول است مشخص ساخته مى‌گويد:" اى مردم پروردگارتان را پرستش كنيد كه هم شما و هم پيشينيان را آفريد تا پرهيزكار شويد" (يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌).

1- خطاب" يا أَيُّهَا النَّاسُ‌" (اى مردم) كه در قرآن حدود بيست بار تكرار شده و يك خطاب جامع و عمومى است نشان مى‌دهد كه قرآن مخصوص نژاد و قبيله و طايفه و قشر خاصى نيست، بلكه همگان را در اين دعوت عام شركت مى‌دهد، همه را دعوت به پرستش خداى يگانه، و مبارزه با هر گونه شرك و انحراف از خط توحيد مى‌كند.

2- براى برانگيختن حس شكرگزارى مردم، و جذب آنها به عبادت پروردگار از مهمترين نعمت شروع مى‌كند كه نعمت خلقت و آفرينش همه انسانها است، نعمتى كه هم نشانه قدرت خدا است، و هم علم و حكمت او و هم رحمت عام و خاصش چرا كه در خلقت انسان اين گل سر سبد عالم هستى، نشانه‌هاى علم و قدرت بى‌پايان خدا و نعمتهاى گسترده‌اش كاملا به چشم مى‌خورد.

آنها كه در برابر خدا خاضع نيستند و او را پرستش نمى‌كنند غالبا به خاطر اين است كه در آفرينش خويش و پيشينيان نمى‌انديشند، و به اين نكته توجه ندارند كه اين آفرينش بزرگ را نمى‌توان به عوامل كور و كر طبيعى نسبت داد، و اين نعمتهاى حساب شده و بى‌نظير را كه در جسم و جان انسان، نمايان است، نمى‌توان از غير مبدء علم و قدرت بى‌پايانى دانست.