responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 9  صفحه : 189

عقد بردارى ميان مهاجرين و انصار اجرا مى‌كرد، و تا مدتى از يكديگر ارث مى‌بردند تا آنكه بعدها نسخ شد.

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يُهاجِرُوا ...) معناى اين آيه روشن است. اين آيه ولايت را در ميان مؤمنين مهاجرين و انصار و ميان مؤمنينى كه مهاجرت نكردند نفى مى‌كند، و مى‌فرمايد: ميان دسته اول و دسته دوم هيچ قسم ولايتى نيست جز ولايت نصرت، اگر دسته دوم از شما يارى طلبيدند ياريشان بكنيد، ولى بشرطى كه با قومى سر جنگ داشته باشند كه بين شما و آن قوم عهد و پيمانى نباشد.

[دوستى با كفار، انتشار سيره و روش آنان در ميان مسلمين و در نتيجه فتنه و فساد در پى دارد]

(وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ) يعنى كفار ولايتشان در ميان خودشان است و به اهل ايمان تجاوز نمى‌كند، پس مؤمنين نمى‌توانند آنان را دوست بدارند، و اين معنا از اينجا استفاده مى‌شود كه جمله‌(بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ) مانند جمله‌(أُولئِكَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ) كه در باره مؤمنين فرمود جمله‌ايست انشايى و امرى، به صورت جمله‌اى خبرى. و در حقيقت در اين جمله ولايت كفار را در ميان خودشان، جعل مى‌كند و در باره اين تعبير بحسب عقل هيچ احتمالى نمى‌رود جز همين كه گفتيم: مى‌خواهد سرايت و تجاوز ولايت كفار را بر مؤمنين نفى كند و بفرمايد اهل ايمان نبايد آنان را دوست بدارند.

(إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِيرٌ) اين جمله اشاره است به مصلحت تشريع ولايت به آن نحوى كه تشريع فرمود، چون بطور كلى ولايت و دوست داشتن يكديگر از امورى است كه هيچ جامعه‌اى از جوامع بشرى و مخصوصا جوامع اسلامى كه بر اساس پيروى حق و گسترش عدالت الهى تاسيس مى‌شود از آن خالى نيست، و معلوم است كه دوستى كفار كه دشمن چنين جامعه‌اى هستند موجب مى‌شود افراد اجتماع با آنان خلط و آميزش پيدا كنند. و اخلاق و عقايد كفار در بين ايشان رخنه يابد، و در نتيجه سيره و روش اسلامى كه مبنايش حق است بوسيله سيره و روش كفر كه اساسش باطل و پيروى هوى است و در حقيقت پرستش شيطان است از ميان آنان رخت بربندد، هم چنان كه در روزگار خود ملاحظه كرديم كه چنين شد، و صدق ادعاى اين آيه را به چشم خود ديديم.

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا ...) اين جمله حقيقت ايمان را براى كسى اثبات مى‌كند كه حقيقتا متصف به آثار آن باشد، و چنين كسى را وعده آمرزش و رزق كريم مى‌دهد.

(وَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْ بَعْدُ وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا مَعَكُمْ فَأُولئِكَ مِنْكُمْ)

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 9  صفحه : 189
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست