(وَ ما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا ...) يعنى از آنجايى كه جواب درستى از اين سؤال نداشتند لا جرم او را تهديد به تبعيد نموده، گفتند:(أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ) و اين خود دليل بر سفاهت قوم لوط است، كه اصلا متعرض جواب از سؤال لوط نشده، در مقام جواب چيزى گفتند كه هيچ ربطى به سؤال او نداشت، چون جواب از سؤال لوط يا به اعتراف به آن است، و يا به اين است كه با دليل آن را ابطال كنند، و قوم لوط چنين نكردند، بلكه او را بخاطر اينكه مردى غريب و خوش‌نشين در شهر است، خوار شمرده و كلامش را بى‌ارزش دانسته، گفتند: شهر از ما است، و اين مرد در اين شهر خوش‌نشين است، و كس و كارى ندارد، او را نمى‌رسد كه به كارهاى ما خرده‌گيرى كند.

(فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرِينَ) اين آيه و همچنين آيه‌(فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ)[1] دلالت دارند بر اينكه جز اهل خانه لوط هيچ كس در آن قريه ايمان نياورده بودند.

كلمه غابرين به معناى گذشتگان از قوم است، و در اينجا كنايه از هلاكت است، يعنى همسر او هم جزو از بين رفتگان است.

(وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ) با اينكه در اينجا انتظار مى‌رفت عذابى را ذكر كند، و مع ذلك اسمى از عذاب نياورده و به جاى آن، فرستادن باران را ذكر فرموده، براى اين بود كه بفهماند عذاب و هلاكت قوم لوط به وسيله باران بوده، و به همين جهت باران را نكره آورده و فرمود: مطرا بارانى تا بفهماند باران مزبور از باران‌هاى معمولى نبوده، بلكه بارانى مخصوص و از جهت غرابت و شدت اثر، بى‌سابقه بوده است، چنان كه در جاى ديگر قرآن در باره اين باران توضيح داده و فرموده:(وَ أَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ وَ ما هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ)[2].

جمله‌(فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ) خطاب به پيغمبر اسلام 6 است تا او و امتش عبرت بگيرند.

[1] ما در آن قريه بيش از يك خانوار مسلمان نيافتيم. سوره ذاريات آيه 36

[2] و سنگهايى از گل سخت چيده شده( منظم) پشت سر هم بر آنان ببارانديم،( سنگهايى) كه نزد پروردگارت نشانگذارى شده بود، و چنين عذابى از ستمگران دور نيست. سوره هود آيه 83