خود خدا هم شاهد به حق بودن وى را تصديق كرده و فرموده:(وَ جِئْنا بِكَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِيداً)[1] و هم در باره علمش فرموده:(وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ )[2] و نيز فرموده:(نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ عَلى‌ قَلْبِكَ)[3].

و معلوم است وقتى قرآن كه بيان كننده هر چيزى است بر قلب كسى نازل شود صاحب آن قلب عالم به قرآن خواهد بود، و معقول نيست چنين كسى عالم به آن نباشد، هم چنان كه معقول نيست خداى تعالى كسى را براى شهادت مبعوث كرده باشد و او خود شهادت به حق ندهد.

در آيه‌(لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ)[4] و آيه:(وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ)[5] و آيه‌(وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ)[6] علاوه بر انبيا و خاتم النبيين، شهدا و علماى ديگرى را در امت اسلام اثبات مى‌كند، و معلوم است كه خداى تعالى جز حق اثبات نمى‌فرمايد، پس در امت اسلام هم شهداى به حقى هست.

و در خصوص اهل بيت پيغمبر 6 مى‌فرمايد:(إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً)[7] اين آيه بيان مى‌كند كه اهل بيت پيغمبر (ع) به تطهير خود پروردگار طهارت يافته‌اند، آيه‌(إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ فِي كِتابٍ مَكْنُونٍ لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ)[8] هم بيان مى‌كند كه قرآن را جز مطهرون (پاكان) نمى‌فهمند، در نتيجه اثبات مى‌شود كه اهل بيت پيغمبر (ع) پاكان و علماى به قرآنى هستند كه تبيان هر چيز است، همانها در مساله شهادت به حقى كه در آن لغو و تاثيم‌[9] راه‌

[1] و تو را به منظور شهادت بر اينان بياوريم. سوره نساء آيه 40

[2] و ما كتاب را كه هر مشكل دينى را بيان مى‌كند بر تو نازل كرديم. سوره نحل آيه 89

[3] روح الامين آن را بر قلب تو نازل كرد. سوره شعراء آيه 194

[4] تا آنكه شما گواهانى بر مردم بوده باشيد. سوره بقره آيه 143

[5] و از شما گواهانى بگيرد. سوره آل عمران آيه 140

[6] و اين مثلها را براى مردم مى‌زنيم و ليكن جز علما آن را تعقل نمى‌كنند. سوره عنكبوت آيه 43

[7] جز اين نيست كه خدا ميخواهد از شما اهل بيت، پليدى را بر طرف ساخته و به نحو مخصوصى تطهيرتان كند. سوره احزاب آيه 33

[8] بدرستى كه آن قرآنى است كريم كه در لوح محفوظ نوشته شده و جز پاكان آن را مس نمى‌كنند. سوره واقعه آيه 79

[9] تاثيم هم به معناى يكديگر را گنه‌كار دانستن و هم بمعناى يكديگر را در گناه وارد كردن آمده است.