(ع) هر كس ديگرى را هم بخواهد با آن هدايت مى‌كند، پس هدايت وقتى هدايت به معناى واقعى است كه از ناحيه خداى سبحان باشد، و وقتى از خداى سبحان است كه آدمى را به صراط مستقيم كشانيده با انبيا (ع) همراه كند. و علامت اين نيز اين است كه برگشت همه دستورات آن به توحيد و اقامه دعوت حق و عبوديت و تقوا باشد.

پس هر دعوت و هدايتى كه بين انبيا فرق گذاشته و مردم را نسبت به بعضى از آنان كافر و نسبت به بعضى ديگر مؤمن كند، و يا بين احكام خدا تفرقه انداخته مردم را به عمل به بعضى از آنها و ترك بعضى ديگر دعوت مى‌كند، و يا از عهده تامين سعادت زندگى انسانى بر نمى‌آيد و يا انسان را به سوى شقاوت و بدبختى سوق مى‌دهد، هدايت خدايى و مورد امضا و رضاى پروردگار نيست و از راه فطرت منحرف است.

قرآن كريم در اين باره مى‌فرمايد:(إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا)[1] و نيز مى‌فرمايد:(أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلى‌ أَشَدِّ الْعَذابِ)[2] و نيز مى‌فرمايد:(وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَيْرِ هُدىً مِنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ)[3] يعنى راه پيروى هواى نفس راه هدايت خدا نيست، بلكه بى راهه‌اى است كه هرگز سالكش را به سعادت حيات نمى‌رساند، چون چنين راهى ظلم است و هرگز خداوند ظلم و ستم را وسيله سعادت قرار نداده و نخواهد داد.

[در هدايت الهى ضلالت راه ندارد و بقاء آن مشروط به شكر، كه عبارتست از عمل به لوازم توحيد و عبوديت مى‌باشد]

كوتاه سخن اينكه، يكى از خصوصيات هدايت الهى اين است كه ضلالت در آن راه نداشته و هيچ وقت سالك را به ضلالت نمى‌كشاند. خصوصيت ديگر آن اين است كه وقتى براى انسان باقى مى‌ماند كه شكرش بجا آورده شود، و گر نه از چنگ انسان مى‌رود، و آدمى‌

[1] كسانى كه به خدا و پيغمبرانش كفر مى‌ورزند و مى‌خواهند بين خدا و فرستادگان او جدايى بيندازند و مى‌گويند: ما به برخى ايمان آورده و به پاره‌اى كفر مى‌ورزيم، و مى‌خواهند راهى ميان كفر و ايمان اتخاذ كنند ايشان حقا كافرند. سوره نساء آيه 151

[2] آيا نسبت به بعضى از كتاب ايمان مى‌آوريد و بعضى ديگر را كافر مى‌شويد؟ جزاى هر كس از شما كه چنين كند چيزى جز خوارى در زندگى دنيا نيست و در روز قيامت به سوى شديدترين عذابها بازگشت خواهند نمود. سوره بقره آيه 85

[3] و كيست گمراه‌تر از آن كسى كه راه هدايت خدا را رها كرده و از هواى نفس خود پيروى كند، البته خدا قوم ستمكار را هرگز هدايت نخواهد كرد. سوره قصص آيه 50