هم كه از رسول خدا 6 و ائمه اهل بيت (ع) در دست هست، همه گوياى اين مطلب مى‌باشند.

در الدر المنثور از كتاب الناسخ نحاس از ابن عباس نقل مى‌كند كه در ذيل جمله‌(قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ) نقل كرده كه گفت: اين آيه را آيه سيف كه عبارت است از(فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ) نسخ كرده است.[1] مؤلف: سابقا اين معنا را بيان كرديم كه سياق جمله‌(قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ) سياق مقدمه و زمينه‌چينى براى‌(لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ وَ سَوْفَ تَعْلَمُونَ) را دارد، و اين معنايى نيست كه آيه‌(فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ ...) بتواند آن را نسخ كند.

[چند روايت در ذيل آيه نهى از نشستن با كسانى كه در آيات خدا خوض مى‌كنند]

در تفسير قمى در ذيل آيه‌(وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا ...) از عبد الأعلى بن اعين نقل كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: هر كس كه ايمان به خدا و روز جزا دارد، بايد در مجلسى كه در آن مجلس به يك پيشوايى بدگويى و يا از مسلمانى غيبت مى‌شود، ننشيند، زيرا خداى تعالى فرموده:(وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَ إِمَّا يُنْسِيَنَّكَ الشَّيْطانُ فَلا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرى‌ مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ).[2] و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، ابن جرير و ابو نعيم در كتاب الحليه از ابى جعفر نقل كرده‌اند كه گفت: با كسانى كه با هم خصومت دارند ننشينيد، زيرا كه اينگونه افراد كسانى هستند كه در آيات خود خوض مى‌كنند.[3] و نيز در اين كتاب است كه عبد بن حميد و ابن منذر از محمد بن على نقل كرده‌اند كه گفت: اهل هوا از همان كسانيند كه در آيات خدا خوض مى‌كنند.[4] و در تفسير عياشى از ربعى بن عبد اللَّه از كسى نقل كرده كه گفت امام ابى جعفر (ع) در ذيل آيه شريفه‌(وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آياتِنا) فرمود خوض در آيات خدا، گفتگو در باره پروردگار و مجادله كردن در باره قرآن است، و در ذيل جمله‌(فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ) فرمود: از آن جمله گوش دادن به سخنان نقالان و داستان‌سرايان است.[5]

[1] الدر المنثور ج 3 ص 20

[2] تفسير قمى ج 1 ص 204

[3] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 3 ص 20

[4] ( 3 و 4) الدر المنثور ج 3 ص 20

[5] تفسير عياشى ج 1 ص 362