3- اما آيات دسته سوم، يعنى آياتى كه ولايت تشريعى را كه در آيات قبل براى خداوند ثابت مى‌كرد در آنها همان را براى رسول خدا ثابت مى‌كند و قيام به تشريع و دعوت به دين و تربيت امت و حكومت بين آنان و قضاوت در آنان را از شؤون و مناصب رسالت وى مى‌داند، آنها نيز از اينقرارند:(النَّبِيُّ أَوْلى‌ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ)[1] و در همين معناست آيه‌(إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِما أَراكَ اللَّهُ)[2] و:(إِنَّكَ لَتَهْدِي إِلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ)[3] و آيه‌(رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ)[4] و:(لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ)[5] و(أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ)[6] و(وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ)[7] و(وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ)[8].

و اما ولايت به معناى نصرت كه براى خداوند است سابقا گفتيم معنا ندارد كه رسول اللَّه داراى آن باشد و از همين جهت در آيات قرآنى هم براى آن جناب ولايت به اين معنا ثابت نشده است. بارى جامع و فشرده اين آيات اينست كه رسول خدا 6 نيز داراى چنين ولايتى هست كه امت را بسوى خداى تعالى سوق دهد و در بين آنها حكومت و فصل خصومت كند و در تمامى شؤون آنها دخالت نمايد و همين طور كه بر مردم اطاعت‌

[1] پيغمبر سزاوارتر است به تدبير امور مؤمنين از خود ايشان و حكمش در ايشان نافذتر است از حكم خودشان. سوره احزاب آيه 6.

[2] ما بتو كتاب را به حق نازل كرديم تا بين مردم به آنچه خدايت ياد داده حكم كنى نه اينكه خائنين را تبرئه كرده و از آنان دفاع كنى. سوره نساء آيه 105.

[3] تو محققا بسوى راه نجات دعوت مى‌كنى. سوره شورى آيه 52.

[4] مبعوث كرد در ميان امت‌ها رسولى از جنس خود آنان تا آياتش را بر آنان بخواند و تزكيه‌شان كند و كتاب و حكمتشان بياموزد. سوره جمعه آيه 2.

[5] سوره نحل آيه 44.

[6] سوره نساء آيه 59.

[7] سوره احزاب آيه 36.

[8] اين دستور را هم داديم كه بايد در بين مردم به آنچه خدايت فرو فرستاده حكم كنى و بايد از پيروى هواهايشان بپرهيزى و زنهار بايد بر حذر باشى از اينكه تو را از پاره‌اى از آنچه به سويت نازل شده گمراه و غافل سازند. سوره مائده آيه 49.