نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 5 صفحه : 80
مىشود كه در سرزمينى قرار گرفتهاند كه اكثريت و
قدرت در آنجا به دست كفار است و چون عالمى دينى نيست كه معارف دين را از او
بياموزند و يا محيط كفر و ترس از شكنجههاى طاقتفرساى كفار اجازه نمىدهد به آن
معارف عمل كنند و از سوى ديگر قدرت بيرون آمدن از آنجا و رفتن به محيط اسلام را هم
ندارند، يا به خاطر اينكه فكرشان كوتاه است و يا گرفتار بيمارى و يا نقص بدنى و يا
فقر مالى و يا موانع ديگرند، همچنين شامل كسى هم مىشود كه اصلا ذهنش منتقل به اين
معنا كه دينى هست و معارف دينى ثابتى وجود دارد و بايد آن معارف را آموخته مورد
عملش قرار داد نمىشود، هر چند كه اين شخص عنادى با حق ندارد و اگر حق به گوشش
بخورد به هيچ وجه از قبول آن استكبار نمىورزد، بلكه اگر حقانيت مطلبى برايش روشن
شود آن را پيروى مىكند، ليكن حق برايش روشن نشده و عوامل مختلفى دست به دست هم
داده و نگذاشته كه اين شخص به دين حق بگرايد.
چنين كسى نيز
مستضعف است و مصداق استثناى در آيه است، چيزى كه هست اگر اين شخص نمىتواند
حيلهاى بينديشد و نه راه به جايى ببرد، از اين جهت نيست كه راه را تشخيص داده ولى
قدرت رفتن ندارد، چون دشمن به او احاطه دارد و شمشير و شلاق دشمنان حق و دين اجازه
رفتن به او نمىدهد بلكه از اين جهت است كه عاملى ديگر او را به استضعاف كشانيده و
آن عبارت است از غفلت، و معلوم است كه با وجود غفلت ديگر قدرت معنا ندارد و با
وجود جهل ديگر راه هدايت تصور نمىشود.
و اينكه
گفتيم آيه شريفه شامل هر دو نوع مستضعف مىشود، به خاطر اطلاقى است كه در بيان آيه
شريفه است و اين اطلاق، عموميت علت را مىرساند و همين عموميت علت از آيات ديگر
نيز استفاده مىشود، مانند آيه شريفه:(لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً
إِلَّا وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ)[1]، پس مطلب حق، و دين
حق و هر حق ديگرى كه انسان از آن غافل است، در وسع انسان نيست و خداى تعالى هم كسى
را از آن باز خواست نمىكند، هم چنان كه مطلب حق و دين حق و هر حق ديگر اگر مورد
توجه آدمى باشد ولى از ناحيه دشمن قدرت بر انجام آن را نداشته باشد آن نيز در وسع
آدمى نيست و خداى تعالى در مورد آن بازخواستى ندارد.
و اين آيه
شريفه يعنى آيه سوره بقره همانطور كه تكليف را در جايى كه خارج از وسع باشد بر
مىدارد، همچنين ضابطهاى كلى در تشخيص مورد دست مىدهد و مىفهماند كجا
[1] خداى تعالى هيچ انسانى را جز به مقدار طاقتش تكليف نمىكند،
انسان هر كار خير بكند به سود خود كرده و هر كار بدى بكند عليه خود كرده.
سوره بقره، آيه 286 .
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 5 صفحه : 80