responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 5  صفحه : 266

سبحان در كلام مجيدش كلمه بر را تفسير كرده، و فرموده:(وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ)[1] و ما در همانجا در باره بر بحث كرديم، و كلمه تقوا به معناى مراقب امر و نهى خدا بودن است، در نتيجه برگشت معناى تعاون بر بر و تقوا به اين است كه جامعه مسلمين بر بر و تقوا و يا به عبارتى بر ايمان و عمل صالح ناشى از ترس خدا اجتماع كنند، و اين همان صلاح و تقواى اجتماعى است، و در مقابل آن تعاون بر گناه- يعنى عمل زشت كه موجب عقب افتادگى از زندگى سعيده است،- و بر عدوان كه تعدى بر حقوق حقه مردم و سلب امنيت از جان و مال و ناموس آنان است، قرار مى‌گيرد، و ما در اين معنا در ذيل آيه شريفه:(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا ...)[2] در جلد سوم اين كتاب پاره‌اى مطالب آورده‌ايم.

خداى سبحان بعد از آنكه از اجتماع بر اثم و عدوان نهى فرمود نهى خود را با جمله:(وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ) تاكيد كرد و اين در حقيقت تاكيدى است روى تاكيد ديگر، (تاكيد اول جمله:(وَ اتَّقُوا اللَّهَ) است، و تاكيد دوم تهديد(إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ) است).

[تحريم خون و سه نوع گوشت‌]

(حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ) اين آيه شريفه مشتمل است بر حرمت خون و سه نوع گوشت كه در سوره‌هايى كه از قرآن قبل از اين سوره نازل شده بود نيز ذكر شده بود، مانند دو سوره انعام و نحل كه در مكه نازل شده بودند، و سوره بقره كه اولين سوره مفصلى است كه در مدينه نازل شد، در سوره انعام فرموده بود:

(قُلْ لا أَجِدُ فِي ما أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّماً عَلى‌ طاعِمٍ يَطْعَمُهُ، إِلَّا أَنْ يَكُونَ مَيْتَةً أَوْ دَماً مَسْفُوحاً، أَوْ لَحْمَ خِنزِيرٍ، فَإِنَّهُ رِجْسٌ أَوْ فِسْقاً أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ، فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ)[3]، در سوره نحل و سوره بقره فرموده:(إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ)[4].


[1] نيكى تنها نزد كسى است كه به خدا و روز جزا ايمان دارد. سوره بقره، آيه 177 .

[2] سوره آل عمران، آيه 200 .

[3] بگو در آنچه به من وحى شده چيزى را كه يك انسان آن را طعام خود كند حرام نمى‌يابم، مگر آنكه آن طعام مردار و يا خود ريخته شده، و يا گوشت خوك باشد، و اينها به خاطر اينكه پليدند حرام شده‌اند، و يا ذبيحه‌اى باشد كه براى غير خدا ذبح شده باشد، در همين‌ها هم اگر كسى از در ناچارى و اضطرار بخورد و به مقدار رفع اضطرار بخورد و خود را به دست خود مضطر نكرده باشد خدا او را مى‌آمرزد، كه خدا آمرزنده و رحيم است. سوره انعام، آيه 145 .

[4] سوره نحل، آيه 116 و سوره بقره، آيه 173 .

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 5  صفحه : 266
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست