خيمه‌دوز بود، و در آخر از اين شغلش دست كشيد، و به تبليغ اين مذهب جديد پرداخت، مذهب رب رؤوف و رحيم الهى كه بين او و بين (يهوه) معبود يهود كه پيوسته نامش را از علماى يهود مى‌شنويم، از زمين تا آسمان فرق هست.

و ظاهرا بولس، نخست به آسياى صغير، و سپس به يونان سفر كرده و همه جا به بردگان و غلامان و كنيزان مى‌گفته كه: همه شما فرزندان پدريد، و پدر همه شما را دوست مى‌دارد، و رأفت مى‌ورزد، و سعادت به طبقه معينى از مردم اختصاص ندارد، بلكه شامل همه مردم مى‌شود، چه فقير و چه غنى. به شرط اينكه اغنيا با مردم به برادرى رفتار نموده و با طهارت و صداقت زندگى كنند.

اين بود خلاصه مطالبى كه مورخ آمريكايى (هندريك ويلم‌وان‌لون) در تاليف خود (تاريخ بشر) از نامه نام برده، آورده است.

البته نامه طولانى‌تر از اين بود، ما نقاط برجسته‌اى كه در فقره‌هاى اين نامه بود و به بحث ما ارتباط داشت نقل كرديم‌

و

[ظهور دعوت مسيحيت بعد از خود عيسى 7 بوده است‌]

تامل در مضمون جمله‌هاى اين نامه، اين معنا را براى اهل تامل روشن مى‌سازد كه ظهور دعوت مسيحيت بعد از خود عيسى بوده، و جز ظهور دعوت پيامبرى به رسالتى از ناحيه خداى تعالى چيزى نبوده، و در اين دعوت سخنى از ظهور الهيت بظهور لاهوت و نازل شدن آن بر يهود، و نجات دادن يهوديان بوسيله فداء، به چشم نمى‌خورد.

و نيز بر مى‌آيد كه عده‌اى از شاگردان عيسى و يا منتسبين به عيسى از قبيل بولس و شاگردهاى شاگردانش بعد از داستان دار، به اقطار مختلف زمين يعنى هند و آفريقا و روم و ساير نقاط سفر كرده‌اند، و دعوت مسيحيت را انتشار داده‌اند. و ليكن از داستان دار فاصله زيادى نگذشته بوده كه بين اين شاگردان در مسائل اصولى تعليم اختلاف افتاده، مسائلى از قبيل لاهوت مسيح، و خدايى او، و مساله كفايت ايمان به مسيح از عمل كردن به احكام شريعت موسى، و اينكه آيا دين مسيح دين اصيل و ناسخ دين موسى است و يا آنكه تابع شريعت تورات و مكمل آنست؟. از همين جا اختلاف‌ها و فرقه فرقه شدن‌ها آغاز شده، و كتاب اعمال رسولان و ساير رساله‌هاى بولس كه در اعتراض به نصارا نوشته، به اين حقيقت اشاره دارد.

[سهم بزرگ جوامعى مانند روم، هند، چين و مصر و ... كه مسيحيت در آنها گسترش يافته، در اعتقاد به تثليث و ظهور لاهوت در ناسوت و مساله تفديه‌]

و آنچه واجب است كه مورد دقت قرار گيرد اين است كه امت‌هايى كه دعوت مسيحيت براى اولين بار در بين آنان راه يافته و گسترش پيدا كرده از قبيل روم و هند و ...، قبلا امتى وثنى صابئى، يا برهمايى و يا بودايى بودند، و در آن مذاهب اصولى از مذاق تصوف از جهتى و از فلسفه برهمنى از جهت ديگر حكمفرما بود، و همه آنها سهمى وافر از اين اعتقاد داشتند كه لاهوت در مظهر ناسوت ظهور كرده است.