[1] است كه تصريح دارد بر اينكه: شفاعت از ناحيه كسانى كه داراى علم هستند و به حق شهادت مى‌دهند امرى واقع شدنى است و مسيح ع هم از ايشان است ، گو اينكه مسيحيان آن جناب را خدا دانسته، به جاى خدا مى‌خوانند، ولى قرآن كريم تصريح كرده به اينكه خداى تعالى به او كتاب و حكمت آموخته و در اين باره فرموده:(وَ يُعَلِّمُهُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ)[2]، و او را از شهيدان روز قيامت خوانده، فرموده:(وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ)[3] و نيز در اين باره فرموده:(وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً)[4].

6- اين آراء از كجا منشا گرفته؟

قرآن كريم منكر اين است كه مسيح ع اين آراء و عقايد (خرافى) را به مسيحيان القاء نموده و آن را در بينشان ترويج كرده باشد، بلكه مسيحيان در اين عقايد دينى از رؤساى خود تقليد كرده و هنوز هم مى‌كنند و بطور تعبد و كوركورانه تسليم دستورات ايشانند و رؤسا هم اين عقائد را از بت‌پرستان قديم گرفته بودند، هم چنان كه قرآن كريم فرمود:(وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَ قالَتِ النَّصارى‌ الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ، ذلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْواهِهِمْ، يُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ، قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ، اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ، وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلَّا هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ...)[5].

و منظور از اين كفارى كه مى‌فرمايد يهود و نصارا از ايشان الگو گرفتند، نمى‌تواند عرب جاهليت و بت‌پرستى ايشان باشد كه معتقد بودند ملائكه دختران خدايند، براى اينكه اعتقاد

[1] سوره زخرف، آيه 86 .

[2] سوره آل عمران، آيه 48 .

[3] سوره مائده، آيه 117 .

[4] سوره نساء، آيه 159 .

[5] يهود گفت: عزيز پسر خدا است و نصارا گفتند: مسيح پسر خدا است، اين سخنى است كه( بدون فكر و سند و تنها به لقلقه) زبانشان مى‌گويند، مثل اينكه از سخنان كفارى كه قبل از ايشان بودند الگو گرفته‌اند، خدايشان بكشد، كه چه دروغهايى مى‌تراشند، يهوديان احبار خود و مسيحيان رهبانهاى خود را به جاى خداى تعالى ارباب خود گرفتند و نيز مسيح پسر مريم را خداى خود اتخاذ نمودند با اينكه مامور نشده بودند مگر به اينكه معبودى واحد را عبادت كنند كه هيچ معبودى جز او نيست و منزه است خدا از آن شرك كه مى‌ورزند. سوره توبه، آيه 31 .