[سوره آل‌عمران (3): آيات 79 تا 80]

(ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ (79) وَ لا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ وَ النَّبِيِّينَ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (80))

ترجمه آيات‌

هيچ بشرى را نسزد كه خداى تعالى كتاب و حكم و نبوتش داده باشد آن گاه به مردم بگويد به جاى خدا مرا بپرستيد و ليكن چنين كسى اين را مى‌گويد كه اى مردم بخاطر اينكه كتاب آسمانى را تعليم مى‌دهيد و درس مى‌گيريد ربانى باشيد كه جز خدا به ياد هيچكس ديگر نباشيد (79).

و او هرگز شما را دستور نمى‌دهد به اينكه فرشتگان و انبياء را خدايان خود بگيريد مگر ممكن است شما را بعد از آنكه مسلمان شديد به كفر دستور دهد (80).

بيان آيات‌

قرار گرفتن اين آيات به دنبال آيات مربوط به داستان عيسى ع اين معنا را مى‌رساند كه گويى اين آيات فصل دوم از احتجاج و استدلال بر پاكى ساحت مسيح از عقائد خرافى است كه اهل كتاب يعنى نصارا نسبت به او دارند و كانه خواسته است بفرمايد: عيسى آن طور كه شما پنداشته‌ايد نيست، او نه رب است و نه خودش ربوبيت براى خود قائل شده است،