بيندازند و مى‌گويند: به بعضى رسولان ايمان داريم، و به بعضى ايمان نداريم، و مى‌خواهند بين كفر و ايمان راه سومى را پيش بگيرند، اينها كافران حقيقى هستند).

و در اينكه فرمود:(وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ) كلمه تشهدون از مصدر شهادت به معناى حضور و علم ناشى از حس است و اين خود دلالت دارد بر اينكه مراد از كفر آنان به آيات خدا انكار نبوت خاتم الانبياء ع است، مى‌خواهد بفرمايد: با اينكه مى‌بينيد آيات و علائم كه در تورات و انجيل در باره پيامبر موعود آمده با اين پيامبر منطبق است چرا نبوت او را انكار مى‌كنيد.

از اينجا روشن مى‌شود اينكه بعضى از مفسرين گفته‌اند: لفظ آيه عام است و شامل همه آيات مى‌شود و اختصاصى به آيات نبوت ندارد، درست نيست و وجه نادرستيش روشن است.

(يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ ...) كلمه لبس (به فتح لام) كه فعل مضارع تلبسون از آن مشتق شده، به معناى القاى شبهه و آرايش باطل به صورت حق و يا به عكس است، مى‌فرمايد: اى اهل كتاب چرا حق را در صورت باطل جلوه مى‌دهيد؟ و جمله:(وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ) دلالت و يا حد اقل اشاره‌اى دارد بر اينكه مراد از لبس كتمان مسائل مربوط به معارف دينى است نه آياتى كه ديدنى و به چشم مشاهده كردنى است، مانند آن آياتى كه خودشان تحريف و يا كتمان كردند و يا به غير آنچه منظور بود تفسير نمودند.

و اين دو آيه يعنى آيه:( يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَكْفُرُونَ‌) ...(وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ) تتمه كلام خداى تعالى است كه مى‌فرمود:(وَدَّتْ طائِفَةٌ ...)، و بنا بر اين اگر همه اهل كتاب را به اعمال زشت بعضى از ايشان توبيخ و عتاب فرموده، از اين جهت است كه عنصر همه يكى و اصل و ريشه همه واحد و همه داراى يك صفتند و به اعمال زشت يكديگر راضيند، و از اينگونه نسبت‌ها در قرآن بسيار است.

(وَ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنْزِلَ ...)

[معناى سخن اهل كتاب به يكديگر مى‌گفتند: به آنچه در آغاز روز بر مؤمنين نازل گشته ايمان آوريد و بدانچه در پايان روز نازل شده كافر شويد ]

مراد از كلمه‌(وَجْهَ النَّهارِ) به قرينه اينكه مقابل آخر النهار قرار گرفته اول روز است، چون وجه هر چيزى اولين جنبه‌اى است كه از آن چيز براى بيننده ظاهر مى‌شود، وجه نهار هم اول روز است و سياق كلام اين طائفه از اهل كتاب مى‌رساند كه در اول روز چيزى به رسول خدا ص وحى شده كه موافق با عقيده اهل كتاب بوده و در آخر روز چيزى وحى شده كه با عقيده ديگرشان مخالف بوده، و اين باعث شده بگويند: به آنچه اول روز نازل شده ايمان بياوريد و به آنچه در آخر روز نازل شده كفر بورزيد.