خداى تعالى است كه يك جا مى‌فرمايد:(إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسى‌ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ) و جاى ديگر از خود عيسى ع حكايت مى‌كند كه در روز قيامت مى‌گويد:[1](وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ، فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَ أَنْتَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ شَهِيدٌ)[2].

و در تفسير عياشى از امام صادق ع روايت است كه فرمود: عيسى بن مريم وقتى به آسمان برده شد جامه‌اى پشمى بر تن داشت كه نخ آن را مريم رشته و خود مريم آن را بافته و خودش دوخته بود، وقتى به آسمان رسيد، ندايش دادند: زينت دنيائيت را بيفكن.[3] مؤلف قدس سره: توضيح معناى روايت قبلى و اين روايت در آخر سوره نساء ان شاء اللَّه مى‌آيد.

و در تفسير الدر المنثور است كه عبد بن حميد و ابن جرير در ذيل آيه:(إِنَّ مَثَلَ عِيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ ...) از قتاده نقل كرده‌اند كه گفت: دو نفر از بزرگان اهل نجران و اسقف‌هاى ايشان يكى به نام سيد و ديگرى به نام عاقب، با رسول خدا ص ملاقات نموده، از آن جناب از وضع عيسى ع پرسيده، عرضه داشتند: هر انسانى پدر و مادرى دارد، چگونه ممكن است كه عيسى ع پدر نداشته باشد؟ در پاسخشان خداى تعالى اين آيه را نازل كرد:(إِنَّ مَثَلَ عِيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ ...)[4].

مؤلف قدس سره: قريب به اين معنا از سدى و عكرمة و غير آن دو نيز نقل شده‌[5]، قمى هم در تفسير خود نزول آيه نامبرده را در پاسخ بزرگان نجران مى‌داند.[6]

بحث روايتى ديگر در معناى محدث‌

[فرق ميان نبى، رسول و محدث‌]

در بصائر از زراره روايت كرده كه گفت: از امام صادق ع فرق ميان رسول ، نبى و محدث را پرسيدم، فرمود: رسول كسى است كه فرشته را مى‌بيند كه از

[1] عيون الاخبار ج 1 ص 215.

[2] مادامى كه در ميان آنها بودم گواه و شاهد اعمالشان بودم و چون مرا قبض روح كردى خود ناظر و نگهبان اعمال آنها بودى و تو بر همه خلق گواهى: سوره مائده، آيه 117 .

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 175 ح 53.

[4] ( 4 و 5) الدر المنثور ج 2 ص 37.

[5] ( 4 و 5) الدر المنثور ج 2 ص 37.

[6] تفسير قمى ج 1 ص 104.