پس يارى خدا، رفتن به سوى خدا است و رفتن به سوى او همان يارى دين او است.

و اما اينكه بعضى از مفسرين احتمال داده‌اند كه حرف الى در اينجا به معناى مع- با بوده كه معناى جمله چنين باشد: با خدا چه كس ديگر هست كه يار من باشد ، سخنى است كه هيچ دليلى بر آن ندارد و ادب قرآن هم با آن مساعدت نمى‌كند، براى اينكه اين از ادب قرآن به دور است كه خدا را يك فرد عادى و بشرى قلمداد كند كه ابراهيم ع را يارى مى‌كند و ابراهيم ع به دنبال پيدا كردن يار دوم براى خود باشد، ادب عيسى هم با اين تعبير نمى‌سازد، ادبى كه از آيات قرآنى- هر جا كه وصف آن جناب را بيان مى‌كند- كاملا به چشم مى‌خورد، علاوه بر اينكه جواب حواريين هم با اين احتمال نمى‌سازد، چرا كه اگر اين احتمال درست بود آنها هم بايد جواب مى‌دادند: كه: نحن انصارك مع اللَّه- مائيم ياور تو با خدا ، ولى اينطور نگفتند: بلكه گفتند: ما ياوران خدائيم (خواننده در اينجا بيشتر دقت كند).

(قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ، آمَنَّا بِاللَّهِ، وَ اشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ) كلمه حوارى به معناى كسى است كه از ميان همه مردم به آدمى اختصاص داشته باشد، مى‌گويند: اصل آن حور است كه به معناى سفيدى خيلى زياد است (و كانه حوارى فلان شخص كسى است كه مانند اسب پيشانى سفيد داراى نشان است و مردم او را به عنوان دوست و ياور وى مى‌شناسند).

ولى در قرآن كريم جز در مورد خواص اصحاب عيسى ع، استعمال نشده است.

[مراد از ايمان در جمله:(قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ ...) ايمان بعد از ايمان است‌]

و جمله:(آمَنَّا بِاللَّهِ) به منزله تفسيرى است براى جمله:(نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ) و مى‌فهماند كه منظور از اينكه گفتيم ما انصار خدا هستيم اين است كه به او ايمان آورديم و اين خود گفتار سابق ما را تاييد مى‌كند كه گفتيم جمله‌(أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ) متضمن معناى سلوك و پيمودن طريقى است كه به سوى خدا منتهى شود، براى اينكه ايمان خود طريق است و وقتى ايمان تفسير كننده نصرت باشد، قهرا نصرت هم طريق مى‌شود، و صحيح مى‌شود كه بگوئيم: نصرت خدا، نصرت به سوى خدا است.

در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه آيا مفاد آيه حكايت كننده آن مرتبه اولى است كه حواريين به عيسى ع ايمان آوردند يا آنكه قبلا ايمان داشته‌اند و در اينجا در اجابت دعوت عيسى ع براى چندمين بار گفته‌اند آمنا ؟، چه بسا بعضى‌ها از آيه:( كَما قالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ؟ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ‌)