بعضى گفته‌اند: انجيل كتاب شريعت و احكام نيست، چون حكمى در آن نيامده و جمله: و لاحل ... عطف است بر جمله‌(بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ) و لام در لاحل لام نتيجه است و آيه را چنين معنا مى‌دهد: من آيتى از ناحيه پروردگارتان آورده‌ام و آن فلان و فلان و فلان است و نيز آورده‌ام تا در نتيجه بعضى از چيزهايى كه بر شما حرام شده و يا بعضى از محرماتى كه رعايتش بر شما واجب گشته نسخ كنم.

(وَ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ ...) از ظاهر عبارت بر مى‌آيد كه مى‌خواهد بيان كند جمله:(فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ) فرع بر آوردن معجزه است، نه بر حلال كردن محرمات، خلاصه لزوم تقوا و اطاعت عيسى ع به خاطر آوردن معجزه است، نه به خاطر اينكه محرماتى را براى شما حلال كرده و شايد منظور آن كسى هم كه گفته: اگر جمله:(وَ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ ...) را دو باره تكرار كرد، براى اين بود كه مطالب بعد را از مطالب قبل جدا كند، پس جمله:(فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ) ربطى به مطالب قبل از(جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ ...) ندارد تا متفرع بر تحليل محرمات باشد، نه، بلكه بريده از آن است و متفرع بر خود جئتكم ... همين معنا بوده است و گرنه اگر منظور مفسر نام برده، اين نباشد صرف جداسازى، جزء مزاياى گفتار و نكات ادبى شمرده نمى‌شود.

(إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ...) در اين جمله عذر و بهانه آن كسى را كه به الوهيت عيسى ع معتقد شده باطل مى‌كند، چون عيسى ع به هوشيارى خود دريافته بود و يا به وسيله وحى آگاه شده بود كه بعضى به خاطر ديدن آن معجزات چنين اعتقادى را پيدا خواهند كرد، و در سابق هم گفتيم كه به خاطر همين پيشگيرى بود كه جمله‌هاى:(فَيَكُونُ طَيْراً) و(وَ أُحْيِ الْمَوْتى‌) را مقيد كرد به قيد(بِإِذْنِ اللَّهِ).

گفتيم يا به هوشيارى خود دريافته بود و يا به وحى الهى، ولى از آيه ديگر مى‌فهميم كه به وحى الهى بوده و آن آيه زير است كه مى‌فرمايد:(ما قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا ما أَمَرْتَنِي بِهِ، أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ)[1].

(فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسى‌ مِنْهُمُ الْكُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى اللَّهِ)

[عملى كه عيسى (ع) براى باز شناختن مؤمنين به خود و تشكل دادن به آنها انجام داد]

از آنجايى كه زمينه آيات مورد بحث صرفا، حكايت بشارتى بود كه به مريم دادند و در

[1] من به ايشان هيچ دستورى ندادم، جز آنچه كه تو، به من فرمودى و آن اين بود كه به ايشان بگويم اللَّه پروردگار من و خودتان را بپرستيد. سوره مائده، آيه 117 .