[سوره آل‌عمران (3): آيات 26 تا 27]

(قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُ وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ (26) تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ تُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (27))

ترجمه آيات‌

بگو (اى پيامبر) بارالها اى خداى ملك هستى، به هر كس بخواهى ملك و سلطنت مى‌دهى و از هر كس بخواهى مى‌گيرى و به هر كس بخواهى عزت و اقتدار مى‌بخشى و هر كه را بخواهى خوار مى‌كنى، خدايا هر خير و نيكويى بدست تو است و تو بر هر چيزى توانايى (و من كه سراپا حاجتم ديگر چه بگويم) (26).

تو شب را در روز نهان سازى و روز را در شب فرو مى‌برى و زنده را از مرده و مرده را از زنده بر انگيزى و به هر كس بخواهى روزى بى‌حساب مى‌دهى (چون كسى از او طلبكار نيست تا بحساب طلبش روزيش دهد) (27).

بيان آيات‌

اين دو آيه خيلى با آيات قبل كه در باره اهل كتاب و مخصوصا يهود بود بى‌ارتباط نيست، چون اين دو آيه مشتمل است بر تهديد يهود به عذاب دنيا و آخرت، و يكى از عذابها