(الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ) اين جمله صفت وسواس خناس است، و مراد از صدور ناس محل وسوسه شيطان است، چون شعور و ادراك آدمى به حسب استعمال شايع، به قلب آدمى نسبت داده مى‌شود كه در قفسه سينه قرار دارد، و قرآن هم در اين باب فرموده:(وَ لكِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ)[1].

(مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ) اين جمله بيان وسواس خناس است، و در آن به اين معنا اشاره شده كه بعضى از مردم كسانى هستند كه از شدت انحراف، خود شيطانى شده و در زمره شيطانها قرار گرفته‌اند، هم چنان كه قرآن در جاى ديگر نيز فرموده:(شَياطِينَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ)[2].

و اما اينكه بعضى گفته‌اند كه كلمه ناس هم بر جماعتى از انسانها اطلاق مى‌شود و هم بر جماعتى از جن، و جمله‌(مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ) بيانگر اين معناى اعم است. سخنى است بى‌دليل كه نبايد بدان اعتناء نمود.

همچنين به اين سخن كه بعضى گفته‌اند كه: كلمه و الناس عطف است بر كلمه وسواس ، و معناى عبارت اين است كه: پناه مى‌برم به خدا از شر وسواس خناس كه از طائفه جن هستند، و از شر مردم. چون اين معنايى است كه همه مى‌دانند از فهم بدور است‌[3].

بحث روايتى [رواياتى در باره شان نزول سوره ناس، مراد از وسواس خناس و وساوس و تسويلات آن)]

در مجمع البيان است كه ابو خديجه از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: جبرئيل نزد رسول خدا 6 آمد در حالى كه آن جناب بيمار بود، پس آن جناب را با دو سوره‌(قُلْ أَعُوذُ) و سوره‌(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) افسون نموده، سپس گفت: بسم اللَّه ارقيك و اللَّه يشفيك من كل داء يؤذيك خذها فلتهنيك- من تو را به نام خدا افسون مى‌كنم، و خدا تو را از هر دردى كه آزارت دهد شفا مى‌دهد، بگير اين را كه گوارايت باد پس رسول خدا 6 گفت:(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ...)

[1] ولى دلهايى كه در سينه‌ها است كور مى‌شوند. سوره حج، آيه 46.

[2] شيطانهاى انس و جن. سوره انعام، آيه 112.

[3] اين دو نقل قول فوق در الميزان عربى موجود نيست.