مى‌شود، خداى تعالى در اين آيات به مساله بت‌ها و بت‌پرستى‌ها پرداخته به شديدترين وجه ريشه اين ادعا را مى‌زند كه بت‌ها به زودى ايشان را شفاعت مى‌كنند، و در اين آيات اشاره‌اى هم به مساله معاد كه از مطالب فصل سوم سوره است دارد.

(أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌) بعد از آنكه در آيات قبلى راستگويى رسول خدا 6 را مسجل كرد، و ثابت نمود كه سخنان او حقايقى است آسمانى كه به وى وحى مى‌شود، و از آن حقانيت نبوتش را نتيجه گرفت، نبوتى كه بر اساس توحيد و نفى شركاء پى‌ريزى شده به عنوان تفريع و نتيجه‌گيرى به مساله بت‌ها پرداخت لات و عزى و منات كه بت‌هاى مشركين بودند، و مشركين آنها را تمثالى از ملائكه مى‌پنداشتند، و ادعا مى‌كردند كه ملائكه به طور كلى از جنس زنانند، و بعضى از مشركين بعضى از بت‌ها را تمثال ملائكه بعضى ديگر را تمثالى از انسانها مى‌دانستند، چون بت‌پرستان قائل به الوهيت و ربوبيت خود بت‌ها بودند، بلكه ارباب آنها را كه همان ملائكه باشد مستقل در الوهيت و ربوبيت و انوثيت و شفاعت مى‌دانستند، آيات مورد بحث اشاره به حقايقى ديگر كه منتج معاد و جزاى اعمال است دارد.

و كلمات لات و عزى و منات نام سه بت است كه معبود عرب جاهليت بودند، و در اينكه اين سه بت چه شكلهايى داشتند و در كجا منصوب بودند و هر يك معبود كدام طايفه از عرب بود و در اينكه چه چيز باعث شد كه آن بتها مورد پرستش قرار گيرند؟ اقوال علماء مختلف و متناقض است، به طورى كه به هيچ يك از آن اقوال نمى‌توان اعتماد كرد، تنها چيزى كه در باره اين بت‌ها اتفاق كلمه هست همينهايى است كه ما آورديم.

و معناى آيه اين است كه: وقتى مطلب بدين قرار بود كه گفتيم، يعنى دعوت پيامبر حق، و گفتارش كه همه وحى و رسالت و از ناحيه خداى سبحان است صدق بود، پس، از لات و عزى و منات كه سومى آن دو بت است و از ساير بتها به من خبر دهيد، همان بت‌هايى كه آنها را صنم‌ها و تمثالهاى ملائكه مى‌خوانيد، ملائكه‌اى كه مى‌گوييد دختران خدايند.

(أَ لَكُمُ الذَّكَرُ وَ لَهُ الْأُنْثى‌ تِلْكَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزى‌) (آيا راستى پسران از شما و دختران از خدايند، در اين صورت چه تقسيمى ظالمانه داريد) استفهام در آيه انكارى و آميخته با استهزاء است، و قسمة ضيزى به معناى قسمت جائرانه و غير عادلانه است.