كه هر گاه مؤذن أذان روز جمعه را مى‌گفت، در بازارها ندا در مى‌دادند: بيع حرام شد، بيع حرام شد[1].

و تفسير قمى در ذيل جمله‌(فَاسْعَوْا إِلى‌ ذِكْرِ اللَّهِ) گفته: سعى به معناى سرعت در راه رفتن است، و در روايت ابى الجارود از امام باقر (ع) آمده كه فرمود: وقتى گفته مى‌شود فاسعوا معنايش اين است كه برويد و چون گفته مى‌شود اسعوا معنايش اين است كه براى فلان هدف عمل كنيد. و در آيه سوره جمعه معنايش اين است كه براى نماز جمعه شارب (سبيل) خود را كوتاه كنيد، و موى زير بغل را زائل سازيد، ناخن بگيريد، غسل كنيد، بهترين و نظيف‌ترين جامه را بپوشيد، و خود را معطر سازيد، اينها سعى براى نماز جمعه است. و سعى براى روز قيامت هم اين است كه آدمى خود را براى آن روز مهيا كند، هم چنان كه فرموده:(وَ مَنْ أَرادَ الْآخِرَةَ وَ سَعى‌ لَها سَعْيَها وَ هُوَ مُؤْمِنٌ)[2].

مؤلف: منظور امام (ع) اين است كه كلمه سعى در همه جا به معناى دويدن نيست.

و در مجمع البيان مى‌گويد: انس از رسول خدا 6 روايت كرده كه در ذيل جمله‌(فَإِذا قُضِيَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ ...) فرمود: منظور متفرق شدن براى كسب و كار و طلب دنيا نيست، بلكه منظور عيادت مريض و تشييع جنازه، و زيارت برادر مؤمن است‌[3].

مؤلف: اين روايت را سيوطى هم در الدر المنثور از ابن جرير، از انس از رسول خدا 6، و از ابن مردويه، از ابن عباس از آن جناب نقل كرده‌[4].

و در همان كتاب از امام صادق (ع) روايت آورده كه فرمود: نماز در روز جمعه، و انتشار در روز شنبه است‌[5].

مؤلف: در اين معنا روايات ديگرى نيز هست.

باز در آن كتاب است كه عمر بن يزيد[6] از امام صادق (ع) روايت كرده كه‌

[1] الدر المنثور، ج 6، ص 20.

[2] تفسير قمى، ج 2، ص 367.

[3] مجمع البيان، ج 10، ص 288.

[4] الدر المنثور، ج 6، ص 220.

[5] مجمع البيان، ج 10، ص 289.

[6] در الميزان چنين است ولى در مجمع البيان عمرو بن زيد مى‌باشد.