و سود ديگر اين تجارت كه مورد علاقه شما هم هست نصرتى از خدا و فتحى نزديك است. و تو اى پيامبر مؤمنين را بشارت ده (13).

هان اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ياران خدا باشيد همان طور كه عيسى بن مريم هم به حواريين گفت: از شما چه كسى مرا در راه خدا يارى مى‌كند، حواريين گفتند: ماييم انصار خدا پس طائفه‌اى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و طايفه‌اى كافر شدند و ما آنانى را كه ايمان آوردند عليه دشمنانشان يارى كرديم و نيرومند و غالب شدند (14).

بيان آيات‌

اين آيات مؤمنين را به ايمان به خدا و رسول او و به جهاد در راه خدا دعوت نموده، و آنان را به مغفرت و جنت در آخرت، و نصرت و فتح در دنيا وعده‌اى جميل مى‌دهد، و ايشان را دعوت مى‌كند به اينكه نسبت به وعده نصرت خدا و تاييد او اعتماد كنند.

اين دو معنايى كه گفتيم غرض نهايى سوره است، و مطالبى كه در آيات قبلى بود جنبه زمينه‌چينى براى اين دو معنا را داشت.

[تجارتى كه شما را از عذاب اليم نجات مى‌دهد و مغفرت و جنت و نصرت و فتح در پى دارد]

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى‌ تِجارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِيمٍ) استفهام در اين آيه جنبه پيشنهادى را دارد كه در معناى امر است.

كلمه تجارة - به طورى كه راغب گفته- به معناى تصرف در سرمايه به منظور به دست آوردن سود است، و در كلام عرب به غير از اين كلمه هيچ كلمه‌اى نيست كه بعد از حرف تا حرف جيم آمده باشد[1].

در اين آيه شريفه ايمان و جهاد تجارت به حساب آمده كه سرمايه‌اش جان آدمى، و ربح آن نجات از عذاب دردناك است، و آيه شريفه در معناى اين آيه است:( إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ‌) ...

(فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بايَعْتُمْ بِهِ )[2].

خداى عز و جل با نكره آوردن كلمه تجارة آن را بزرگ داشته. فرمود: شما را به‌

[1] مفردات راغب، ماده تجارة .

[2] خداى عز و جل از مؤمنين جان و مالشان را به اين بها خريد كه بهشت از آن آنان باشد، و به همين جهت است كه در راه خدا كارزار مى‌كنند، مى‌كشند و كشته مى‌شوند ... پس بشارتتان باد به اين معامله‌اى كه كرديد. سوره توبه، آيه 111.