است.

بعضى از مفسرين‌[1] گفته‌اند: مراد از جمله‌(بَعْضَ الَّذِي تَخْتَلِفُونَ فِيهِ) بعضى از مسائل مورد اختلاف نيست، بلكه همه آنها است.

و اين بطورى كه مى‌بينيد حرف عجيبى است كه كلمه بعض به معناى كل باشد.

بعضى‌[2] ديگر گفته‌اند: مراد اين است كه من حكمت آوردم تا براى شما تنها امور دينتان را بيان كنم، نه امور دنيايتان را.

ولى نه الفاظ آيه بر اين معنا دلالت دارد، و نه مقام آيه.

(فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ)- در اين جمله تقوى را به خدا نسبت داده، و اطاعت را به رسول خدا 6. و از قول آن جناب فرموده پس از خدا بترسيد و مرا اطاعت كنيد تا اين معنا را مسجل كند، كه او جز رسالت ادعايى ندارد.

(إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّي وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ) اين آيه حكايت دعوت حضرت عيسى (ع) است تنها به عبادت خدا و اينكه تنها خداى عز و جل رب او، و رب همگى ايشان است. و با اين بيان عليه كسى كه قائل به الوهيت آن جناب بود اتمام حجت مى‌كند.

(فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ) ضمير جمع در من بينهم به مردمى برمى‌گردد كه عيسى (ع) به سويشان گسيل شده بود. مى‌فرمايد حزبهاى مختلف از بين امت عيسى در امر وى اختلاف كردند:

بعضى به وى كفر ورزيدند، و عيبش گفتند. و جمعى ديگر به وى ايمان آوردند و در باره‌اش غلو كردند. و جمعى راه ميانه و اعتدال را رفتند.

و جمله‌(فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَلِيمٍ) تهديد و وعيدى است عليه دو طائفه اول، آنها كه عيبش گفتند، و آنها كه در باره‌اش غلو كردند.

[1] ( 1 و 2) مجمع البيان، ج 9، ص 54.

[2] ( 1 و 2) مجمع البيان، ج 9، ص 54.