آن، منافات ندارد مانند آيه‌(وَ ما مَنَعَنا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآياتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ)[1].

(يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ يَوْمَ يَغْشاهُمُ الْعَذابُ ...) تكرار كلمه‌(يَسْتَعْجِلُونَكَ) براى اين است كه بر كمال جهل و نادانى كفار و تباهى فهمشان دلالت كند، و بفهماند كه استعجال آنان، استعجال به امرى است كه به طور قطع خواهد آمد، و به هيچ وجه دروغ نمى‌شود، چون كيفر اعمالشان است. و كيفر اعمال از صاحب عمل جدا شدنى نيست.

كلمه يغشيهم از غشاوت و غشايت است، و اين دو كلمه به معناى پوشاندن به طور احاطه است، و يوم در جمله‌(يَوْمَ يَغْشاهُمُ)، ظرف براى كلمه محيطة است، و بقيه الفاظ آيه روشن است.

بحث روايتى [رواياتى در ذيل آيه:(إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ)]

در مجمع البيان در ذيل آيه‌(وَ ما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ) مى‌گويد: واحدى به سند خود از جابر روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 اين آيه را تلاوت كرد، و سپس فرمود: منظور از عالمون ، آن كسانى هستند كه وظايف را از خدا الهام مى‌گيرند و به طاعات او عمل و از سخط او اجتناب مى‌كنند[2].

و در همان كتاب در ذيل آيه‌(إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ)، مى‌گويد:

انس بن مالك از رسول خدا 6 روايت كرده كه فرمود: كسى كه نمازش او را از فحشاء و منكر باز ندارد، جز دورتر شدن از خدا اثرى برايش ندارد[3].

مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از عمران بن حصين، و ابن مسعود، و ابن عباس، و ابن عمر، از رسول خدا 6 روايت كرده‌[4]، و نيز قمى در تفسير خود آن را از آن حضرت (نام آن حضرت را نبرده) بدون ذكر سند، روايت كرده‌[5].

و نيز در مجمع البيان از رسول خدا 6 روايت كرده كه‌

[1] جلو ما را از فرستادن آيات نگرفت مگر اينكه در گذشتگان ايشان آياتى فرستاديم و ايشان ايمان نياوردند و عذاب بر آنان نازل شد اگر براى اينها نيز آيت بفرستيم نيز ايمان نخواهند آورد در نتيجه هلاك مى‌شوند. سوره اسراء، آيه 59.

[2] مجمع البيان، ج 8، ص 284.

[3] مجمع البيان، ج 8، ص 285.

[4] الدر المنثور، ج 5، ص 145.

[5] تفسير قمى، ج 2، ص 150.