است.

(فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ) يعنى قوم لوط جوابى نداشتند جز اينكه گفتند: خاندان لوط را از شهر خود بيرون كنيد، چون آنان مردمى هستند كه مى‌خواهند از اين عمل منزه باشند، البته معلوم است كه اين كه گفتند: مى‌خواهند منزه باشند به عنوان مسخره گفتند و گر نه عمل خود را زشت نمى‌دانستند، تا دورى از آن نزاهت باشد.

(فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِينَ) مراد از كلمه اهله اهل بيت لوط است، چون در سوره ذاريات فرموده:(فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ)[1] پس قهرا اهل لوط منحصر در همان اهل خانه‌اش مى‌شود و اينكه در باره همسر او فرمود:(قَدَّرْناها مِنَ الْغابِرِينَ) معنايش اين است كه: ما او را از جمله باقى ماندگان در عذاب قرار داديم.

(وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ) مراد از مطر در اينجا سنگريزه‌اى از سجيل است، زيرا در جاى ديگر فرموده:(وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ)[2] و اگر كلمه مطرا- بارانى ، را نكرده آورد كه نوعيت را مى‌رساند، براى اين است كه بفهماند بارانى بر آنان بارانديم كه داستانى عظيم داشت.

[1] كه ما در آن شهر غير از يك خانه مسلمان نيافتيم. سوره ذاريات، آيه 36.

[2] سوره حجر، آيه 74.