نامى از خصوص ملكه سبأ نبرد، همانطور كه- در گذشته ديديم- ملكه سبأ هم نامى از او نبرد و گفت: من هديه‌اى نزد ايشان مى‌فرستم .

بعضى‌[1] احتمال داده‌اند كه خطاب و روى سخن آن جناب تنها به فرستادگان باشد و اين احتمال صحيحى نيست، براى اينكه اعتراض سليمان اين بود كه: آيا مرا با مال كمك مى‌كنيد و معلوم است كه اين كمك مالى، كار فرستادگان نبود بلكه كار فرستنده ايشان بود و با اين حال ديگر معنا ندارد كه خصوص فرستادگان را توبيخ كند و اگر نفرمود: ا تمدونن بالمال بلكه كلمه مال را نكره آورد و فرمود:( أَ تُمِدُّونَنِ بِمالٍ‌)- آيا كمكم مى‌كنيد به مالى ، براى اين بود كه آن مال را تحقير كند و ناچيزش بشمارد و مرادش از(فَما آتانِيَ اللَّهُ) همان سلطنت و نبوت بوده است.

و معناى آيه اين است كه: آيا شما مرا با مالى حقير و ناچيز كه كمترين ارزشى نزد من ندارد كمك مى‌كنيد؟ مالى كه در قبال آنچه خدا به من داده ذره‌اى ارزش ندارد؟ آنچه خدا از ملك و نبوت و ثروت به من داده بهتر است از آنچه به شما داده است.

و جمله‌(بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ) اعراض از توبيخ قبلى به توبيخى ديگر است، اول توبيخشان كرد به اينكه مگر من محتاج مال شما هستم، كه هديه برايم فرستاده‌ايد و اين كار شما كار زشتى است و در اين جمله مى‌فرمايد: از آن زشت‌تر اينكه، شما هديه خود را خيلى بزرگ مى‌شماريد و آن را ارج مى‌نهيد.

بعضى‌[2] از مفسرين گفته‌اند: مراد از بهديتكم آن هديه‌اى كه فرستاده‌اند نيست، بلكه هديه‌هايى است كه ديگران براى ايشان بفرستند و معناى جمله اين است كه: اين شماييد كه به خاطر علاقه‌اى كه به جمع مال و زياد كردن آن داريد وقتى از جايى برايتان هديه‌اى مى‌آيد خوشحال مى‌شويد، ولى ما اينطور نيستيم، و هيچ اعتنايى به مال دنيا نداريم. ولى خواننده، خود به بعد اين وجه آگاه است.

(ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ) خطاب در اين آيه به رئيس هيئت اعزامى سبأ است، و ضميرهاى جمع همه به ملكه سبأ و قوم او برمى‌گردند و كلمه قبل به معناى طاقت است و ضمير بها به كشور سبأ برمى‌گردد و جمله‌(وَ هُمْ صاغِرُونَ) تاكيد ما قبل خودش است و لام در جمله‌(فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ) و

[1] ( 1 و 2) روح المعانى، ج 19، ص 200.

[2] ( 1 و 2) روح المعانى، ج 19، ص 200.