حبط شده، و ثبت نگشته است.

(وَ إِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ) كلمه تلقيه با كلمه تلقين تقريبا به يك معناست و اگر دو وصف حكيم و عليم را نكره آورد، هم به منظور تعظيم بود و هم تصريح كند به اينكه اين قرآن از ناحيه خداى تعالى است، تا خود حجتى باشد بر رسالت خاتم الانبياء 6 و تاييدى باشد براى معارفى كه قبلا بيان داشت و صحه‌اى باشد براى آنچه از داستانهاى انبياء به زودى ذكر مى‌كند.

و اگر در ميان همه اسماى حسناى خدا دو نام شريف حكيم و عليم را ذكر كرده، براى آن بود كه دلالت كند بر اينكه نزول اين قرآن از ناحيه سرچشمه حكمت است، ديگر هيچ ناقضى نمى‌تواند آن را نقض كند و هيچ عامل وهنى نمى‌تواند آن را موهون سازد و نيز، از ناحيه منبع علم است، پس هيچ دروغى در اخبار آن نيست، و هيچ خطايى در قضاوتش راه ندارد.