با خداى يكتا خداى ديگر مخوان و گرنه جزو معذبين خواهى بود (213).

و خويشان نزديكت را بترسان (214).

براى مؤمنانى كه پيرويت كرده‌اند جنبه ملايمت گير (215).

اگر نافرمانيت كردند بگو من از اعمالى كه مى‌كنيد بيزارم (216).

و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن (217).

همان كسى كه وقتى قيام كنى تو را مى‌بيند (218).

و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجده‌كنان (مى‌بيند) (219).

كه او شنوا و دانا است (220).

آيا خبرتان دهم كه شيطانها به چه كسى نازل مى‌شوند؟ (221).

بر همه دروغسازان گنه پيشه نازل مى‌شوند (222).

مسموعات خويش را القا مى‌كنند و بيشترشان دروغگويانند (223).

و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند (224).

مگر نمى‌بينى كه آنان در هر وادى سرگردانند (225).

و چيزهايى مى‌گويند كه خود عمل نمى‌كنند (226).

مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند و خدا را بسيار ياد كرده‌اند و از پس آن ستمهايى كه ديدند انتقام گرفته‌اند، زود باشد كسانى كه ستم كرده‌اند بدانند كه به كجا بازگشت مى‌كنند (227).

بيان آيات‌

اين آيات به مطالبى اشاره مى‌كند كه به منزله نتيجه‌اى است كه از داستانهاى هفتگانه استخراج شود و هم توبيخ و تهديدى است براى كفار عصر رسول خدا 6.

و نيز در اين آيات از نبوت رسول خدا 6 دفاع شده و احتجاج شده به اينكه نام او در كتابهاى آسمانى گذشتگان برده شده و علماى بنى اسرائيل از آن پيشگوييها اطلاع دارند و نيز از كتاب آسمانى آن جناب، يعنى قرآن كريم دفاع شده به اينكه:

اين كتاب از القائات شيطانها و اقاويل شعراء نيست.

(وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ) ضمير در انه به قرآن بر مى‌گردد و از اين آيه به بعد به صدر سوره برگشت شده كه‌