بيايد، به هر حال آيه شريفه به توحيد در عبادت دعوت مى‌كند، چون مشركين از خداى خالق كه رب العالمين است هيچ پروايى نداشتند.

( قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ‌) ...(وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ ) تفسير صدر اين آيه گذشت و كلمه ان در ذيل آيه، يعنى در جمله‌(إِنْ نَظُنُّكَ) مخففه از مثقله است.

(فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ ...) كلمه كسف - به كسره كاف و فتحه سين، به طورى كه گفته‌اند[1]- جمع كسفه است، يعنى قطعه، و معناى آيه اين است كه قطعه‌اى از آسمان را بر سر ما بينداز، يعنى تو هيچ كارى از دستت بر نمى‌آيد، هر چه مى‌خواهى بكن.

(قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ) اين جمله پاسخى است كه شعيب به گفته آنان و پيشنهادى كه در خصوص آوردن عذاب كرده‌اند داده و اين كنايه است از اينكه او هيچ اختيارى در آوردن عذاب از خود ندارد و اين كار مثل همه كارها به دست خداست، چون او به آنچه مردم مى‌كنند داناتر است و بهتر مى‌داند كه آيا عملشان مستوجب عذاب هست يا نه و اگر هست مستوجب چه عذابى است؟

بنا بر اين آيه مورد بحث نظير پاسخى است كه هود به قومش داد و گفت:(إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ أُبَلِّغُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ)[2].

(فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ... يَوْمِ الظُّلَّةِ) همان روز عذاب قوم شعيب است، كه ابرى برايشان سايه افكند و تفصيل داستانشان در سوره هود گذشت.

( إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً) ...(الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ) تفسير اين آيه نيز گذشت.

بحث روايتى [ (دو روايت در باره رسالت شعيب 7]

در كتاب جوامع الجامع در ذيل آيه‌(إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ) گفته است: در حديث آمده‌

[1] تفسير كشاف، ج 3، ص 333.

[2] علم نزد خداست و بس و من تنها رساننده رسالتى هستم كه مامور رساندن آن شده‌ام. سوره احقاف، آيه 23.