چرا به مردان زمانه رو مى‌كنيد (165).

و همسرانتان را كه پروردگارتان براى شما آفريده وا مى‌گذاريد راستى كه شما گروهى متجاوزيد (166).

گفتند: اى لوط اگر بس نكنى تبعيد مى‌شوى (167).

گفت: من عمل شما را دشمن مى‌دارم (168).

پروردگارا من و كسانم را از (شئامت) اعمالى كه اينان مى‌كنند نجات بخش (169).

پس او و كسانش را جملگى نجات داديم (170).

مگر پير زنى كه جزو باقى ماندگان بود (171).

سپس ديگران را هلاك كرديم (172).

و بارانى عجيب بر آنان بارانديم و باران بيم يافتگان چه بد بود (173).

و در اين عبرتى هست ولى بيشترشان ايمان آور نبودند (174).

و پروردگارت نيرومند و رحيم است (175).

بيان آيات‌

اين آيات به داستان لوط پيغمبر (ع) كه بعد از صالح (ع) مى‌زيسته اشاره مى‌كند.

( كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ‌) ...(رَبِّ الْعالَمِينَ ) تفسير اين شش آيه در داستانهاى قبل گذشت.

(أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ) استفهامى است انكارى كه توبيخ را مى‌رساند و كلمه ذكران- نرها جمع ذكر- نر در مقابل ماده- است و آمدن به نرها كنايه است از لواط با آنان و اين عمل زشت در ميان آن قوم شايع بوده، و كلمه عالمين به معناى جماعتى از مردم است.

و اما اينكه كلمه عالمين مربوط به كجاست؟ ممكن است بگوييم مربوط به ضمير فاعل در تاتون است، كه در اين صورت معنا چنين مى‌شود كه: آيا شما در ميان عالميان اين عمل زشت را انجام مى‌دهيد؟ بنا بر اين، آيه شريفه در معناى آن آيه ديگر است كه مى‌فرمايد: (ما سَبَقَكُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ‌) [1].

[1] احدى از عالميان قبل از شما چنين نمى‌كردند. سوره اعراف، آيه 80، سوره عنكبوت، آيه 28.