از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد (144).

براى پيغمبرى از شما مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست (145).

آيا شما تصور مى‌كنيد هميشه در نهايت امنيت، در نعمتهايى كه اينجاست مى‌مانيد؟ (146).

در باغستانها و چشمه‌سارها (147).

و كشتزارها و نخلستانهايى كه گل لطيف دارد (148).

كه در كوه‌ها با مهارت خانه‌ها مى‌تراشيد و در آن به عيش و نوش مى‌پردازيد (149).

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد (150).

و فرمان اسراف‌كاران را اطاعت مكنيد (151).

كه در اين سر زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند (152).

گفتند: حقا تو جادوگر شده‌اى (153).

تو جز بشرى مانند ما نيستى اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور (154).

گفت: اين شترى است براى سهمى او (از آب) است و براى شما نيز سهم روز معينى (155).

آزارى به آن نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ به شما مى‌رسد (156).

آن را كشتند و پشيمان شدند (157).

و دچار عذاب شدند كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند (158).

و پروردگارت نيرومند و رحيم است (159).

بيان آيات‌

اين آيات به اجمال به داستان صالح (ع) و قومش اشاره مى‌كند، و صالح نيز يكى از انبياى عرب است، كه قرآن كريم تاريخ او را بعد از هود مى‌داند.

( كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ‌) ...(عَلى‌ رَبِّ الْعالَمِينَ ) معناى اين چند آيه در گذشته روشن شد.

(أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ) ظاهرا استفهام در آيه، استفهام انكار است و كلمه ما موصوله مى‌باشد و مراد از آن نعمت‌هايى است كه بعدا يعنى از جمله‌(فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ) به بعد آن را تفصيل مى‌دهد و كلمه هاهنا اشاره است به مكان حاضر و نزديك، كه مراد از آن در آيه همان سرزمين ثمود است و كلمه آمنين حال از نايب فاعل تتركون است.