ترجمه آيات‌

و چون تو را ببينند جز به مسخره‌ات نمى‌گيرند (و مى‌گويند) آيا اين است آنكه خدا به پيغمبريش بر انگيخته است؟ (41).

اگر در مورد خدايانمان ثبات نمى‌ورزيديم نزديك بود ما را از (پيروى) آنها گمراه كند، وقتى عذاب را ببينند خواهند دانست روش چه كسى گمراهانه‌تر بوده است (42).

آيا كسى را كه هوس خويش را خداى خويش گرفته نديدى؟ مگر تو كارگذار او هستى؟ (43).

آيا مى‌پندارى بيشترشان مى‌شنوند يا مى‌فهمند؟ كه آنها جز به مانند حيوانات نيستند بلكه روش آنان گمراهانه‌تر است (44).

آيا نديدى پروردگارت چگونه سايه را كشيده و اگر مى‌خواست آن را سكون مى‌داد آن گاه آفتاب را نشانه آن كرديم (45).

سپس آن را به گرفتن مخصوصى يعنى به گرفتنى ملايم سوى خويش گرفتيم (46).

او است كه شب را پوشش براى شما كرد و خواب را مايه آسايش شما قرار داد و روز را براى برخاستن و جنب و جوش مجدد شما قرار داد (47).

او است كه بادها را نويد بخش پيشاپيش رحمت خويش كرد و از آسمان آبى پاك نازل كرديم (48).

تا سر زمين مواتى را به وسيله آن زنده كنيم و آن را به مخلوقات خويش، چهارپايان و مردم بسيار بنوشانيم (49).

و آن را ميانشان گوناگون كرديم شايد اندرز گيرند اما بيشتر مردم جز ناسپاسى نكردند (50).

اگر مى‌خواستيم در هر دهكده‌اى بيم‌رسانى برمى‌انگيختيم (51).

زنهار، مطيع كافران مشو و با آنان جهاد كن جهادى بزرگ (52).

او است كه دو دريا را به هم در آميخت، اين شيرين و گوارا و آن شور و تلخ، و ميانشان مانعى قرار داد