نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 131
مىفرمايد: وقتى مدعى، شاهد نياورد، نزد
خدا- شرعا- محكوم است به دروغگويى.
(لَوْ لا جاؤُ عَلَيْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ
يَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكاذِبُونَ) يعنى اگر در آنچه مىگويند و نسبت مىدهند راستگو باشند، بايد بر
گفته خود شاهد بياورند و شهود چهارگانه را كه گفتيم شهود در زنا هستند حاضر سازند،
پس وقتى شاهد نياورند شرعا محكومند به كذب، براى اينكه ادعاى بدون شاهد كذب است و
افك.
(وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِي
الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِيما أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذابٌ عَظِيمٌ) افاضه در حديث به معناى سر و صدا راه انداختن و تعقيب
كردن يك داستان است و اينكه فرمود: اگر فضل خدا نبود ... عطف است بر
جمله(لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ...) و در جمله مورد بحث بار ديگر به مؤمنين حمله شده است و اگر فضل و
رحمت خدا را مقيد به دنيا و آخرت كرده براى اين بوده كه دلالت كند بر اينكه عذابى
كه در ذيل آيه مىآيد عذاب دنيا و آخرت (هر دو) است.
و معناى آيه اين است كه اگر فضل و رحمت خدا در دنيا و آخرت متوجه شما
نمىشد، به خاطر اين خوض و تعقيبى كه درباره داستان افك كرديد، عذاب عظيمى در دنيا
و آخرت به شما مىرسيد.
(إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَقُولُونَ
بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ ...)
ظرف اذ متعلق به جمله افضتم است. و تلقى قول، به معناى
گرفتن و پذيرفتن سخنى است كه به انسان القاء مىكنند و اگر تلقى را مقيد به السنة
كرد، براى اين بود كه دلالت كند بر اينكه داستان افك صرف انتقال سخنى از زبانى به
زبانى ديگر است، بدون اينكه درباره آن سخن، تدبر و تحقيقى به عمل آورند.
و بنا بر اين، اينكه فرمود:(وَ
تَقُولُونَ بِأَفْواهِكُمْ ما لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ) از قبيل عطف تفسيرى است كه همان تلقى را تفسير مىكند. و باز اگر
گفتن را مقيد به دهانها كرد براى اشاره به اين بود كه قول عبارت است از گفتن بدون
تحقيق و تبين قلبى، كه جز دهانها ظرف و موطنى ندارد و از فكر و انديشه و تحقيق سر
چشمه نگرفته است.
و معناى آيه اين است كه شما بدون اينكه درباره آنچه شنيدهايد تحقيقى
كنيد، و علمى به دست آوريد، آن را پذيرفتيد و در آن خوض كرده دهان به دهان
گردانيديد و منتشر ساختيد.
و اينكه فرمود:(وَ تَحْسَبُونَهُ
هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ)
معنايش اين است كه شما اين
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 15 صفحه : 131