نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 12 صفحه : 82
بعد از آنكه آنها را
به وسيله رسول گراميش و بخاطر گمراه كردن مردم از راه خدا تهديد به عذاب قيامت
كرد، اينك به وسيله همان پيامبر بندگان خود را كه ايمان آوردهاند دستور مىدهد كه
او را رها نكنند و تا روز قيامت- كه در آن روز ديگر مجالى براى جبران سعادتهاى فوت
شده نيست، و ديگر با هيچ وسيلهاى از وسايل موجود در دنيا كه يا معاوضه، و دادن
چيزى و گرفتن چيزى است، و يا دوستى و محبت است، نمىتوان چيزهايى كه از دست رفته
جبران كرد- فرا نرسيده، راه خدا و ريسمان محكم او را از دست ندهند، چون روز قيامت
فقط و فقط روز حساب و جزا است و شان آن روز تنها همين است و شان ديگرى در آن نيست.
از اينجا
روشن مىشود كه جمله(يُقِيمُوا الصَّلاةَ وَ يُنْفِقُوا) بيان از راه
خدا است و در معرفى راه خدا، تنها به اين دو اكتفاء كرد، چون ساير وظائف و دستورات
شرعى كه هر يك به تناسب خود، شانى از شؤون حيات دنيوى را اصلاح مىكند- عدهاى از
قبيل نماز ميان بنده و پروردگار او را، و عدهاى نظير انفاق، ميان بنده با بندگان
ديگر را اصلاح مىنمايد- همه از آن دو ركن، منشعب مىشوند.
و دو
جمله يقيموا و ينفقوا از اين نظر مجزوم (بدون نون)
آمدهاند كه در جواب امر و مقول قول حذف شده قرار گرفتهاند و تقدير كلام چنين
است: قل اقيموا الصلاة و انفقوا ...، يقيموا الصلاة و ينفقوا ... .
انفاقى كه در
آيه شريفه آمده انفاق معينى نيست، بلكه مطلق انفاق در راه خداست، چون سوره مورد
بحث مكى است و در مكه هنوز آيهاى در باره زكات معين اسلامى نازل نشده بود. و
مقصود از انفاق سرى و علنى اين است كه انفاق بر مقتضاى ادب دينى انجام گيرد، آنجا
كه ادب، اقتضاى پنهان بودن را دارد، پنهانى انفاق كنند و هر جا كه ادب، علنى آن را
مىپسندد، علنى بدهند، به هر حال، مطلوب از انفاق اين است كه هر گوشه و شانى از
شؤون اجتماع كه در شرف فساد و تباهى است اصلاح شود، و بر جامعه مسلمين خللى وارد
نيايد.
[وجه جمع
بين دو آيهاى كه يكى وجود دوستى را در قيامت اثبات و ديگرى نفى مىكند]
و اگر در اين
آيه مىفرمايد كه در روز قيامت دوستى و خلت نيست، منافات با آيه(
الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ)[1]() كه براى آن
روز دوستى را اثبات مىكند ندارد، زيرا نسبت ميان اين دو آيه به اصطلاح منطقىها
نسبت عموم و خصوص
[1] در آن روز دوستان همه با يكديگر دشمنند، بجز متقين. سوره
زخرف آيه 67.
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 12 صفحه : 82