پس اگر شگفت
آرى، شگفت از گفتار آنان است كه مىگويند: راستى وقتى خاك شديم از نو زنده
مىشويم؟! آنها كسانى هستند كه به پروردگارشان كافر شدهاند، آنان به گردنهايشان
غلها دارند، آنان اهل جهنمند و در آن جاودانهاند (5).
آنان پيش از
رحمت، از تو تقاضاى تعجيل در عذاب دارند، با اينكه پيش از آنان بلاهاى عبرتانگيز
نازل شده و پروردگارت به مردم در باره ستم كردنشان صاحب مغفرت است، و هم پروردگارت
عذاب شديد دارد (6).
بيان آيات
اين دو آيه
عطف بر پارهاى از حرفهايى است كه مشركين در رد دعوت و رسالت مىگفتند، از آن جمله
گفته بودند: چطور ممكن است آدمى بعد از مردن و خاك شدنش بار ديگر زنده شود؟، و نيز
گفته بودند: چرا پس آن عذابى كه ما را از آن مىترساند نازل نمىشود و اگر او راست
مىگويد پس چرا به اين وعدهاش عمل نمىكند؟، آن گاه پس از نقل گفتههاى ايشان
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 11 صفحه : 404