يوسف امتناع ورزيد يقين آور نيست زيرا همسرش ممكن است پيش خود خيال كند كه او اين حرف را براى دلخوشى من مى‌زند، و مى‌خواهد سوء ظن مرا از بين ببرد، و حاصل آنكه اعتراف و شهادت اگر از همسر عزيز مى‌بود غرضش رفع سوء ظن شوهر بود، در صورتى كه نه تنها سوء ظن او را رفع نمى‌كند بلكه او را دل چركين‌تر هم مى‌سازد.

بعلاوه، بنا بر اين معناى جمله‌(وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسِي ...)، تكرار همان جمله‌(أَنَا راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ) مى‌شود، و حال آنكه در ظاهر سياق خلاف آن استفاده مى‌شود. همه اينها صرفنظر از اشكالاتى بود كه بر وجه قبلى وارد مى‌شد، زيرا همه آنها بر اين وجه نيز وارد است.(وَ قالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنا مَكِينٌ أَمِينٌ).

معنى جمله‌(أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي) اين است كه: من او را از مقربان خود قرار مى‌دهم، و كلمه مكين به معناى صاحب مقام و منزلت است، و در جمله‌(فَلَمَّا كَلَّمَهُ) حذف و اضمار بكار رفته و تقديرش اين است كه وقتى يوسف را نزد شاه آوردند و او با وى گفتگو كرد گفت: تو ديگر از امروز نزد ما داراى مقام و منزلتى هستى. و اينكه حكم خود را مقيد به امروز كرد براى اشاره به علت حكم بود، و معنايش اين است كه تو از امروز كه من به مكارم اخلاق و اجتناب از زشتى و فحشاء و خيانت و ظلم، و صبرت بر هر مكروه پى بردم، و فهميدم يگانه مردى هستى كه بخاطر حفظ طهارت و پاكى نفست حاضر شدى خوار و ذليل شوى، و مردى هستى كه خداوند به تاييدات غيبى خود اختصاصت داده، و علم به تاويل احاديث و رأى صائب و حزم و حكمت و عقل را به تو ارزانى داشته، داراى مقام و منزلت هستى، و ما تو را امين خود مى‌دانيم:

و از اينكه بطور مطلق گفت:(مَكِينٌ أَمِينٌ) فهمانيد كه اين مكانت و امانت تو عمومى است، و خلاصه حكمى كه كرديم هيچ قيد و شرطى ندارد.

و معناى آيه اين است كه پادشاه گفت: يوسف را نزد من آريد تا خاص و خالص براى خودم قرارش دهم، و چون او را آوردند، و شاه با او تكلم كرد گفت: تو امروز با آن كمالاتى كه ما در تو ديديم داراى مكانتى مطلق و امانتى بدون قيد و شرط هستى، و در آنچه بخواهى آزاد و بر جميع شؤون مملكت امينى. و اين در حقيقت حكم و فرمان وزارت و صدارت يوسف بود.

(قالَ اجْعَلْنِي عَلى‌ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ).

بعد از آنكه شاه فرمان مكانت و امانت يوسف را بطور مطلق صادر كرد، يوسف از او در خواست نمود كه او را به وزارت ماليه و خزانه‌دارى منصوب كند، و امور مالى كشور و خزانه‌هاى زمين را كه مراد از آن همان سرزمين مصر بوده باشد به وى محول نمايد.