[سوره البقرة (2): آيه 124]

(وَ إِذِ ابْتَلى‌ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ (124))

ترجمه آيه‌

و چون پروردگار ابراهيم، وى را با صحنه‌هايى بيازمود و او بحد كامل آن امتحانات را انجام بداد، بوى گفت: من تو را امام خواهم كرد ابراهيم گفت: از ذريه‌ام نيز كسانى را بامامت برسان فرمود عهد من بستمگران نمى‌رسد (124).

بيان‌

اين آيه بفرازى ديگر شروع شده و آن ذكر پاره‌اى از داستانهاى ابراهيم ع است كه نسبت بآيات مربوط به قبله و تغيير آن از بيت المقدس بطرف كعبه بمنزله مقدمه و زمينه چينى است، و همچنين نسبت بآيات راجعه بحج، و بيانى كه در خلال آن در باره حقيقت دين حنيف اسلامى و مراتب آن بميان آمده، مرتبه اول بيان اصول معارف اسلامى و مرتبه دوم اخلاق و مرتبه‌