[سوره الفاتحة (1): آيات 1 تا 5]

(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (1))

(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ (2) الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ (3) مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (4) إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ (5))

ترجمه آيات:

بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان. (1)

ستايش مر خدا را كه مالك و مدبر همه عوالم است. (2)

هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان. (3)

خدايى كه مالكيت على الاطلاقش در روز جزا. (4)

براى همه مكشوف ميشود تنها تو را مى‌پرستيم و تنها از تو يارى مى‌طلبيم (5).

بيان [سبب ابتداء به بسم اللَّه ]

*(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ) بسيار مى‌شود كه مردم، عملى را كه مى‌كنند، و يا مى‌خواهند آغاز آن كنند، عمل خود را با نام عزيزى و يا بزرگى آغاز مى‌كنند، تا باين وسيله مبارك و پر اثر شود، و نيز آبرويى و احترامى به خود بگيرد، و يا حد اقل باعث شود كه هر وقت نام آن عمل و يا ياد آن به ميان‌