نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 1 صفحه : 210
و اما كلمه غوايت؟
اين كلمه بمعناى اين است كه كسى قدرت بر حفظ مقصد خود، و تدبير نفس خود، در زندگيش
نداشته باشد، و نتواند خود را با هدفش، آن طور كه مناسب با هدف و سازگار با آن
باشد، وفق دهد.
و معلوم است
كه اين معنا در موارد مختلف اختلاف پيدا مىكند، در مورد ارشاد، معنايى بخود
مىگيرد، و در مورد مولويت معنايى ديگر.
[پس چرا
آدم توبه كرد؟]
حال اگر
بگويى بسيار خوب، به بيان شما و اينكه عصمت آدم با كلمه ظلم و عصيان و غوايت
منافات دارد از اشكال خود صرفنظر كرديم، و قانع شديم، كه منافات ندارد، ولى در
باره توبه آدم چه مىگويى؟ اگر ظلم و عصيان و غوايت، همه در مورد نهى ارشادى باشد،
ديگر توبه چه معنا دارد، كه آدم بگويد: (و اگر ما را نيامرزى و بما رحم نكنى حتما
از خاسران خواهيم شد)؟
در جواب
مىگوييم: توبه همانطور كه قبلا نيز گفتيم، بمعناى برگشتن است، و برگشتن نيز مانند
آن سه كلمه ديگر، در موارد مختلف معانى مختلفى بخود مىگيرد، همانطور كه يك بنده
سركش و متمرد، از اوامر مولا، و اراده او، ميتواند بسوى مولايش برگردد، و مولايش
هم او را، بمقام قربى كه داشت، و از دست داده بود، برگرداند، همچنين يك مريضى كه
طبيبش او را از خوردن چيزى از ميوهها، و يا خوردنى ديگر نهى كرده، و بخاطر حفظ
سلامتى او نهى كرده، و بيمار، دستور وى را مخالفت نموده، و در نتيجه بيماريش شدت
يافته، و خطر مرگ تهديدش نموده، او هم ميتواند توبه كند، و دوباره بطبيب مراجعه
نمايد، تا او به رژيمى دستور دهد، تا دوباره بحال اول برگردد، و عافيت از دست رفته
خود را باز يابد، كه در اين مورد طبيب بوى ميگويد: باز يافتن عافيت، محتاج به تحمل
مشقت و دشوارى، و رياضت در فلان مقدار از زمان است، بايد در اين مدت اين رژيم
دشوار را عملى كنى، تا سلامتى مزاجت كه داشتى بتو برگردد، و بلكه از اول هم بهتر
شوى، (دقت بفرمائيد).
و اما مسئله
طلب مغفرت آدم، و نيز طلب رحمت، و همچنين كلمه خسران، كه در كلامش آورد، پاسخ يك
يك آنها از جوابهاى گذشته بدست مىآيد، كه گفتيم: اينگونه كلمات، در موارد مختلف،
معانى مختلف بخود مىگيرند.
بحث روايتى
[بهشت آدم بهشت دنيايى بوده]
در تفسير قمى
از پدرش و او بدون سند روايت آورده، كه: شخصى از امام صادق (ع) از بهشت آدم پرسيد،
كه آيا از بهشتهاى دنيا بوده؟ و يا از بهشتهاى آخرت؟ امام در پاسخ فرمود: از
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 1 صفحه : 210