ناپاک و غیر متعهد وجود دارد و روحانیون وابسته ضررشان از هر فرد ناپاک دیگر بیشتر است، و همیشه این دسته از روحانیون مورد لعن و نفرین خدا و رسول و مردم بوده‌اند و ضربات اصلى را به این انقلاب، روحانیون وابسته و مقدس ماب و دین فروش زده‌اند و مى‌زنند و روحانیون متعهد ما همواره از این بى فرهنگ‌ها متنفر و گریزان بوده‌اند.

من به صراحت مى‌گویم ملى‌گراها اگر بودند به راحتى در مشکلات و سختى‌ها و تنگناها دست ذلت و سازش به طرف دشمنان دراز مى‌کردند. و براى این که خود را از فشارهاى روزمره سیاسى برهانند، همه کاسه‌هاى صبر و مقاومت را یکجا مى‌شکستند و به همه میثاق‌ها و تعهدات ملى و میهنى ادعایى خود پشت پا مى‌زدند. کسى تصور نکند که ما راه سازش با جهانخواران را نمى‌دانیم ولى هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند! البته ما مطمئنیم که در همین شرایط نیز آنها که با روحانیت اصیل کینه دیرینه دارند و عقده‌ها و حسادت‌هاى خود را نمى‌توانند پنهان سازند، آنان را به باد ناسزا گیرند. ولى در هر حال آن چیزى که در سرنوشت روحانیت واقعى نیست، سازش و تسلیم شدن در برابر کفر و شرک است که اگر بندبند استخوان‌هایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالاى دار برند، اگر زنده زنده در شعله‌هاى آتشمان بسوزانند، اگر زن و فرزندان و هستى مان را در جلوى دیدگانمان به اسارت و غارت برند، هرگز امان‌نامه کفر و شرک را امضا نمى‌کنیم.

علما و روحانیون انشاءالله به همه ابعاد و جوانب مسؤولیت خود آشنا هستند ولى از باب تذکر و تأکید عرض مى‌کنم امروز که بسیارى از جوانان و اندیشمندان در فضاى آزاد کشور اسلامى‌مان احساس مى‌کنند که مى‌توانند اندیشه‌هاى خود را در موضوعات و مسائل مختلف اسلامى بیان دارند، با روى گشاده و آغوش باز حرف‌هاى آنان را بشنوند، و اگر بیراهه مى‌روند با بیانى آکنده از محبت و دوستى راه راست اسلامى را نشان آنها دهید. و باید به این نکته توجه کنید که نمى‌شود عواطف و احساسات معنوى و عرفانى آنان را نادیده گرفت و فوراً انگ التقاط و انحراف بر نوشته‌هاشان زد و همه را یکباره به وادى تردید و شک انداخت. اینها که امروز این‌گونه مسائل را عنوان مى‌کنند، مسلماً دلشان براى اسلام و هدایت مسلمانان مى‌طپد و الا داعى ندارند که خود را با طرح این مسائل به دردسر بیندازند. اینها معتقدند که مواضع اسلام در موارد گوناگون همان گونه‌اى است که خود فکر مى‌کنند، به جاى پرخاش و کنار زدن آنها با پدرى و الفت با آنان برخورد کنید. اگر قبول هم نکردند مأیوس نشوید، در غیر این صورت خداى ناکرده به دام لیبرال‌ها و ملى‌گراها و یا چپ و منافقین مى‌افتند و گناه این کمتر از التقاط نیست. وقتى ما مى‌توانیم به آینده کشور و آینده‌سازان امیدوار شویم که به آنان در مسائل گوناگون بها دهیم و از اشتباهات و خطاهاى کوچک آنان بگذریم و به همه شیوه‌ها و اصولى که منتهى به تعلیم و تربیت صحیح آنان مى‌شود، احاطه داشته باشیم. فرهنگ دانشگاه‌ها و مراکز غیرحوزه‌اى به صورتى است که با تجربه و لمس واقعیت‌ها بیشتر عادت کرده است تا فرهنگ نظرى و فلسفى، باید با تلفیق این دو فرهنگ و کم کردن فاصله‌ها، حوزه و دانشگاه در هم ذوب شوند تا میدان براى گسترش و بسط معارف اسلام وسیع‌تر گردد.