تاریخ: 19/8/66

بیانات امام در جمع رؤساى سه قوه، مسؤولین کشورى و لشکرى و جمعى از اعضاى خارجى کنفرانس وحدت اسلامى

هر کس که بخواهد پیغمبر را بشناسد، قرآن را باید بشناسد

بسم الله الرحمن الرحیم‌

من مطلب تازه‌اى ندارم و خودم را لایق نمى‌دانم که راجع به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم و حضرت صادق سلام‌الله علیه چیزى عرض کنم براى این که تو آن مرتبه نیستم که بتوانم راجع به این مسائل صحبتى بکنم، فقط مى‌خواهم عرض کنم به آقایان که معرف رسول اکرم، قرآن است. همان طور که خود رسول اکرم و حضرت صادق سلام‌الله علیه ولى الله اعظم جلوه تام حق تعالى هستند، قرآن هم همان طور است، قرآن هم جلوه نام خداى تعالى است. یعنى با همه اسماء و صفات تجلى کرده است و ولى الله اعظم و رسول اکرم را با آن اشراق‌هایى که ما ازش اطلاع نداریم و با همه اسماء و صفات محقق کرده است و همین طور ولى الله اکرم حضرت صادق و سایر ائمه را، لکن معرف ایشان خود کتاب الهى است. یعنى هر کس هر چند در این کتاب مقدس دقت کند و توجه داشته باشد بیشتر مطلع مى‌شود که آورنده او کیست و چه جور آدمى است.

قرآن یک سفره‌اى است که انداخته شده است براى همه طبقات، یعنى یک زبانى دارد که این زبان هم زبان عامه مردم است و هم زبان فلاسفه است و هم زبان عرفاى اصطلاحى است و هم زبان اهل معرفت به حسب واقع. در این کتاب شریف، مسائلى هست که مهمش مسائل معنوى است و رسول اکرم و سایر انبیا نیامدند که این جا حکومت تأسیس کنند، مقصد اعلا این نیست. نیامدند که این جا عدالت ایجاد کنند، آن هم مقصد اعلا نیست، اینها همه مقدمه است. تمام زحمت که اینها کشیدند چه از حضرت نوح گرفته، از حضرت ابراهیم گرفته تا آمده است این جا، رسول اکرم رسیده است، تمام مشقت‌هایى که کشیدند و کارهایى که کردند، مقدمه یک مطلب است و او معرفى ذات مقدس حق. کتاب هاى آسمانى هم که بالاترینش کتاب قرآن کریم است، تمام مقصدش همین است که معرفى کند حق تعالى را با همه اسماء و صفاتى که دارد. عامه مردم خیلى ازش چیز مى‌فهمند (این کتاب را) و خواص هم مسائل بالاتر مى‌فهمند و اخص خواص هم مسائل فوق آن را مى‌فهمند، لکن انما یعرف الکتاب ما خوطب به هیچ کس نمى‌تواند بفهمد /آنى که پیغمبر/ هر کس که بخواهد پیغمبر را بشناسد قرآن را باید بشناسد. و هیچ کس نمى‌تواند بشناسد و لهذا هیچ کس پیغمبر را هم نمى‌تواند بشناسد.