شما خیر و شر را با مردم بگویید تا مردم به فطرت خودشان از شر گریزان شده به خیر توجه کنند

آقایانى که از خارج آمدند و در ایران مدتى ماندند، اى کاش در این جبهه‌ها مى‌رفتند، جوان‌هاى ما را دیدند و جنایت‌هایى که بر این امت اسلامى شده است، مى‌دیدند. کاش رفتند در این زندان‌ها، زندانى‌ها را مى‌دیدند و مى‌رفتند زندانى‌هاى آن جا را هم مى‌دیدند که قضیه چى است. آن وقت مى‌رفتند به بلاد خودشان و مسائل را آن طورى که هست، ما هیچ توقع نداریم که یک کلمه‌اى خلاف گفته بشود، ما توقعمان این است که این آقایانى که آمده‌اند این جا این طور نباشد که یک اجتماعى باشد و یک صحبت‌هایى باشد و یک قطعنامه‌هایى باشد و تمام شد و رفت. هر کس وقتى رفت سرجاى خودش، مشغول کارهاى خودش بشود اگر ائمه جمعه اجتماع کردند در یک مرکزى، یا ائمه جمعه خارج را خواستند و اجتماع کردند، این جور نباشد که چند تا نطق باشد و چند تا صحبت باشد و حرف‌هاى خوب هم خیلى بزنند و قطعنامه هم بعد درست کنند و یک جایى را محکوم کنند و یک جایى را هدایت کنند و درش را ببندند و بروند منزلشان بنشینند. این، انسان را ناکام مى‌کند. باید آن کسى که بخواهد یک جامعه را تهذیب کند، یک ملت را تهذیب کند، یک جمعیت کوچک را تهذیب کند، دنبال کند مسائل را، وقتى که در این جا یک اجتماعى شد براى اندیشمندان، یک اجتماعى شد براى مهمانان، اجتماعى شد براى ائمه محترم جمعه بلاد و سایر بلاد خارج، اینها بعد نقشه این را داشته باشند که وقتى رفتیم به محل خودمان، چه بکنیم؟ اگر شما صد تا اعلامیه صادر کنید و صد تا نطق بکنید و صد تا محکوم بکنید، بعدش دنبالش را نگیرید، این تمام مى‌شود. یک صحبتى کردید، یک زحمتى کشیدید، نتیجه‌اى هم نبردید. اما اگر بنا باشد که هر کدام در هر محلى هستید، دنبال کنید مسأله را، مفاسدى را که دیدید واقع شده است بگویید به مردم، مفاسدى را که قدرت‌هاى بزرگ بر بشریت دارند مى‌کنند، بگویید به مردم، مسائلى را که انگل‌هاى قدرت‌هاى بزرگ دارند به مسلمین مى‌کنند، بگویید به مردم، آنچه که در ایران دیدید، از بد و خوب هر دو را بگویید به مردم تا آنها بیدار بشوند. ملت ایران همین طور نخوابید شب و صبح پا شود، بیدار شده باشد. ملت ایران علمایش سال‌هاى طولانى زحمت کشیدند، در همان اختناق زحمت کشیدند، در همان کتک خوردن‌ها زحمت کشیدند، در همان حبس‌ها که رفتند زحمت کشیدند. زحمت کشیدند، به مردم گفتند، جنایات را گفتند هر جا رفتند گفتند، مردم هم دلشان آگاه شد و وقتى آگاه شد، البته خوب را مى‌خواهند مردم. مردم وقتى فطرت این است که وقتى خیرى را دید، بخواهد. شما خیر و شر را به مردم بگویید تا مردم به فطرت خودشان از شر گریزان بشوند و به خیر توجه کنند. این طور نباشد که تشریف آوردید و صحبت کردید و احسنت هم شنیدید و درش را ببندید و بروید در ولایتتان بخوابید. نه! این درست نمى‌شود، این بدتر مى‌کند مطلب را، براى این که دشمن‌هاى شما مى‌فهمند که خبرى نیست، حرف است، عملى نیست، صحبت است، قطعنامه است نه عمل. دنبال قطعنامه عمل مى‌خواهد همان طور که در ایران بود. در ایران عمل کردند، جوان‌هاى ما کشته دادند، فداکارى کردند و الان دارند مى‌کنند. شما بروید ببینید این سنگرها