نام کتاب : توحید نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 220
فعل واجبالوجود بالذات است ، یعنی نقص و تأخر از ناحیه معلولیت برای
او پیدا شده است [1] ، طبیعت هستی معلولیت را ایجاب نمیکند . اگر
بخواهیم درست دقت کنیم ، معنایش این میشود که هستی در درجه اول خداست
و در درجه دوم و به واسطه خدا و واجبالوجود ( یعنی به واسطه معلولیت )
هستیهای ممکن قابل تصور و قابل تحقق است والا لازمه ذات هستی همان
نامحدودیت و وجوب وجود و قیام به ذات است . این چون یک حرف خیلی
غامضی است ، دیگر ما بیش از این نمیتوانیم آن را در اینجا تعقیب کنیم
. این هم خودش یک راهی است که البته راه بسیار قوی و محکمی است ، اما
مشروط به این است که انسان بحثهای " اصالت وجود " و " وحدت وجود "
و یک سلسله بحثهای دیگر را قبلا خوانده باشد . این بحث در جلسه ما فقط
جنبه آشنایی دارد و بس . در اینجا ما بحث " ادله اثبات صانع " را
خاتمه میدهیم . [1] حالا صحبت وحدت واجبالوجود مطرح نیست ، توحید را عجالتا طرح
نکردهایم .
نام کتاب : توحید نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 220