نام کتاب : بیست گفتار نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 158
پس اینکه گفته شده "
هر آن کس که دندان دهد نان دهد
" نباید گفت حرف غلطی است . نه ، حرف درستی است ، اما نه به این
معنی که دندان داشتن کافی است که نان پخته و آماده بر سر سفره انسان سبز
شود ، بلکه به این معنی که در دستگاه خلقت بین نان و دندان رابطه است .
اگر نان نبود دندان نبود و اگر دندان و صاحب دندان نبود نان نبود . بین
روزی و روزی خور و وسایل تحصیل روزی و وسایل خوردن و هضم و جذب روزی و
وسایل هدایت و راهنمایی به روزی ، در متن خلقت ارتباط است . آن کس که
انسان را در طبیعت آفریده ، و به او نان داده ، نان ، یعنی مواد قابل
استفاده را هم در طبیعت آفریده ، فکر و اندیشه و نیروی عمل و تحصیل و
حس انجام وظیفه را هم آفریده است .
پس لازمه اینکه خدا ، هم نان داده و هم دندان ، لازمه رزاقیت خدا این
نیست که کار و کوشش و فعالیت و عمل و کسب و کار لازم نیست ، به کار
انداختن اندیشه برای پیدا کردن راه بهتر تحصیل روزی لازم نیست ، دفاع از
حقوق لازم نیست ، زیرا نان و دندان و نیروی کسب و کار و قوه فکری و
دماغی و وظیفه و تکلیف عقلی و دینی برای تحصیل روزی همه جزء یک
دستگاهاند ، همه اینها توأما مظهر رزاقیت خداوندند . پس بر ما لازم است
که بعد از آنکه رابطه روزی و روزی خور را دانستیم ، و دانستیم که وسایلی
برای رسیدن روزی به روزی خور آفریده شده و تکلیفی هم برای تحصیل آن متوجه
ما هست ، کوشش کنیم ببینیم بهترین و سالمترین راه برای رسیدن به روزی
چیست ، و قوای خود را در آن راه به کار بیندازیم و به خداوند که خالق
این راه است توکل کنیم .
نام کتاب : بیست گفتار نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 158