- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : انسان در قرآن نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 70 | ||||
|
پس تنها انسانهای به انسانیت رسیده ، انسانهای ماهیت انسانی یافته ،
انسانهای بارور شده از نظر فطریات انسانی هستند که واقعا اعضای یک
پیکرند ، روح واحد بر آنها حکمفرماست ، و چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار . چنین انسانهایی که همه‌ء ارزشهای فطری در آنها روییده است همان انسانهای " مؤمن " اند . زیرا ایمان در رأس فطریات و ارزشهای اصیل انسانی واقع است . پس آنچه واقعا انسانها را به صورت " ما " در می‌آورد ، روح واحد در آنها می‌دمد ، آنچه اینچنین معجزه‌ء اخلاقی و انسانی از او سر می‌زند ، " هم ایمانی " است نه هم گوهری و همریشه‌ای و همزایشی که در سخن سعدی آمده است . آنچه سعدی گفته ایده‌آل است نه واقعیت ، بلکه ایده آل هم نیست . چه جهتی دارد که موسی هم پیکر فرعون ، ابوذر همدرد معاویه ، ولومومبابی قرار چومبه باشد ؟ آنچه هم واقعیت است و هم ایده آل ، وحدت انسانهای بالفعل یعنی انسانهای به انسانیت رسیده و ارزش یافته است . این است که رسول اکرم در سخن خود ، که سعدی آن را اقتباس کرده و با تعمیم غلط خرابش کرده است ، به جای آنکه بگوید : بنی‌آدم اعضای یک پیکرند ، فرمود : مؤمنان اعضای یک اندام‌اند ، هرگاه عضوی به درد آید ، با تب و بی خوابی با او همدردی می‌کنند [1] . [1] مثل المؤمنین فی توادهم و تراحمهم کمثل الجسدإذا اشتکی بعض تداعی له سایر أعضائه بالحمی و السهر » . |
||||
| نام کتاب : انسان در قرآن نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 70 | ||||
|
www.eShia.ir