responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی    جلد : 1  صفحه : 96

مسئله عصمت

در اینجا مسئله عصمت پیش می‌آید . وقتی که شیعه امام [1] را در چنین‌ مقامی تلقی می‌کند که حافظ و نگهبان شریعت و مرجع مردم برای شناساندن‌ اسلام است ، همانطور که برای پیغمبر ( ص ) عصمت قائل است ، برای او هم‌ عصمت قائل است . در مورد عصمت پیغمبر هیچکس شبهه نمی‌کند و امر بسیار واضحی هم هست . اگر برای ما قطعی شود که سخنی را پیغمبر اکرم فرموده ، در صحت آن شک نمی‌کنیم و می‌گوئیم پس درست است . هیچوقت نمی‌گوئیم‌ پیغمبر در اینجا اشتباه کرده است . کسی که خدا او را برای هدایت مردم‌ فرستاده در حالیکه مردم به هدایت الهی نیاز داشته‌اند ، نمی‌تواند انسانی‌ جایز الخطا یا جایز المعصیه باشد . دو گونه خطاست : یکی اینکه عالما عامدا معصیت کند مثلا خدا به پیغمبر دستور بدهد که چنین بگو . بعد پیغمبر ببیند مصلحت و منفعت خودش طوری دیگری اقتضا می‌کند و آن سخن را به‌ گونه‌ای دیگر برای مردم بگوید .


[1] بیشتر به جنبه دینی او نظر دارند . قبلا گفتم اینکه در عصر ما مسئله‌ امامت را فورا مساوی با مسئله حکومت که جنبه دنیایی قضیه است می‌گیرند ، صحیح نیست در مسئله امامت بیشتر جنبه دینی آن مطرح است . اصلا بین‌ مسئله امامت و مسئله حکومت به یک اعتبار نوعی عموم و خصوص من وجه‌ است . امامت یک مسئله است و حکومت که از شئون امامت است ، مسئله‌ دیگری است . در زمان غیبت ما درباره حکومت صحبت می‌کنیم ولی درباره‌ امامت صحبت نمی‌کنیم . نباید امامت را مساوی با حکومت دانست . امامت‌ به تعبیر علما ریاست در دین و دنیاست و چون ریاست در دین است ، قهرا ریاست در دنیا هم هست . مثل خود پیغمبر که چون رئیس دینی بود ، به تبع‌ رئیس دنیایی هم بود . اگر در زمانی فرضا امام وجود نداشته باشد یا امام‌ غیبت داشته باشد و ریاست دینی به آن معنا در کار نباشد ، آنوقت مسئله‌ ریاست دنیایی پیش می‌آید که تکلیف آن چیست .

نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی    جلد : 1  صفحه : 96
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست