نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 55
امامت به معنی ولایت
امامت ، درجه و مرتبه سومی دارد که اوج مفهوم امامت است و کتابهای
شیعه پر است از این مطلب ، و وجه مشترک میان تشیع و تصوف است .
البته از اینکه میگویم وجه مشترک ، سوء تعبیر نکنید . چون ممکن است شما
با حرفهای مستشرقین در این زمینه روبرو شوید که مسئله را به همین شکل
مطرح میکنند . مسئلهای است که در میان عرفا شدیدا مطرح است و در تشیع
نیز از صدر اسلام مطرح بوده و من یادم هست که کربن حدود ده سال پیش در
مصاحبهای که با علامه طباطبائی داشت ، از جمله سؤالاتی که کرد این بود که
این مسئله را آیا شیعه از متصوفه گرفتهاند یا متصوفه از شیعه ؟ میخواست
بگوید از این دو تا یکی از دیگری گرفته است . علامه طباطبایی گفتند
متصوفه از شیعه گرفتهاند برای اینکه این مسئله از زمانی در میان شیعه
مطرح است که هنوز تصوف صورتی به خود نگرفته بود و هنوز این مسائل در
میان متصوفه مطرح نبود . بعدها این مسئله در میان متصوفه مطرح شده است .
پس اگر بنا بشود که از این دو تا یکی از دیگری گرفته باشد ، باید گفت
متصوفه از شیعه گرفتهاند . این مسئله ، مسئله انسان کامل و به تعبیر دیگر
حجت زمان است . عرفا و متصوفه روی این مطلب خیلی تکیه دارند . مولوی
میگوید " پس به هر دوری ولی قائم است " در هر دورهای یک انسان کامل
که حامل معنویت کلی انسانیت است وجود دارد . هیچ عصر و زمانی از یک
ولی کامل که آنها گاهی از او تعبیر به قطب میکنند ، خالی نیست . و برای
آن ولی کامل که انسانیت را به طور کامل دارد مقاماتی قائل هستند که از
اذهان ما خیلی دور است . از جمله مقامات او تسلطش بر ضمائر یعنی
دلهاست بدین معنی که او
نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 55