- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 163 | ||||
|
مسلمین هم هست . اهل تسنن می‌گویند امامت یعنی حکومت ، و امام یعنی
همان حاکم میان مسلمین ، فردی از افراد مسلمین که باید او را برای حکومت
انتخاب کنند . آنها بیش از حکومت بالا نرفتند . ولی امامت در شیعه
مسئله‌ای است تالی تلو نبوت و بلکه از بعضی از درجات نبوت بالاتر است
یعنی انبیای اولوالعزم آنهایی هستند که امام هم می‌باشند . خیلی از انبیاء
اصلا امام نبوده‌اند . انبیای اولوالعزم در آخر کار به امامت رسیده‌اند .
غرض اینکه وقتی چنین حقیقتی را قبول کردیم ، همانطور که تا پیغمبر
هست صحبت این نیست که چه کسی حاکم باشد زیرا او یک جنبه فوق بشری
دارد ، تا امام هست نیز صحبت کس دیگری برای حکومت مطرح نیست . وقتی
او نیست ( حالا یا اصلا بگوئیم موجود نیست و یا بگوئیم مثل عصر ما غایب
است ) آنگاه صحبت حکومت به میان می‌آید که حاکم کیست . ما نباید مسئله
امامت را با مسئله حکومت مخلوط بکنیم و بعد بگوئیم اهل تسنن چه می‌گویند
و ما چه می‌گوئیم . این ، مسئله دیگری است . در شیعه امامت پدیده و
مفهومی است درست نظیر نبوت آنهم عالیترین درجات نبوت . بنابراین ما
شیعه قائل به امامت هستیم و آنها اصلا قائل نیستند نه اینکه قائل هستند و
برای امام شرایط دیگری قائلند .
امامت در ذریه ابراهیم ( ع ) آیه‌ای که می‌خواهم بخوانم ، راجع به مفهوم امامت به همین معنی است که شیعیان می‌گویند . شیعه می‌گوید از این آیه استفاده می‌شود که یک حقیقت دیگری وجود دارد به نام امامت که نه فقط بعد از پیغمبر اسلام بلکه از زمانی که پیامبران ظهور کردند وجود داشته است و این حقیقت در ذریه ابراهیم باقی است الی یوم |
||||
| نام کتاب : امامت و رهبری نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 163 | ||||
|
www.eShia.ir