این بود که همیشه پهلوانی و قهرمانی با یک فتوت ، مردانگی ، شجاعت‌ معنوی ومبارزه با هوای نفس و اسیر هوای نفس نبودن توأم بود . یعنی آنکه‌ قهرمان بود ، آنجا که چمش به نامحرم می‌افتاد دیگر خیره نمی‌شد به ناموس‌